The Wheel of Osheim

Jeśli za miarę sukcesu autora miałbym uznawać to, czy pamiętam treść jego książek, to Mark Lawrence pisząc trylogię o "Wojnie Czerwonej Królowej" poniósł fatalną porażkę. Zaczynając lekturę trzeciego tomu z przykrością uświadomiłem sobie, że po poprzednich dwóch książkach w zasadzie nic nie pozostało w mojej pamięci poza tym, że występowało w nich dwóch głównych bohaterów. "Koło Osheim" w pełni potwierdziło moje wstępne obawy i okazało się sporym rozczarowaniem. Chaotyczna fabuła łącząca bez ładu i składu wątki typowe dla przygodowych książek fantasy, horrorów wypełnionych biegającymi zwłokami i technothrillerów nie wzbudziła u mnie większego zainteresowania. Być może dlatego, że nie zawierała prawie żadnych oryginalnych pomysłów a powstanie magii jako skutek rozwoju techniki zawsze wydawało mi się jednym z głupszych (chociaż nieustająco popularnych) konceptów, pokutujących w fantasy. Część przygodowa była tym bardziej męcząca, że "najbardziej główny" bohater, książę Jalan Kendath nie jest postacią łatwo wzbudzającą sympatię i czytanie kolejnych scen, w których użala się on nad sobą, oszukuje lub okazuje bohaterem mimo woli chwilami jest po prostu nudne. Autor poprawił nieco styl pisania od czasów powstania pierwszej trylogii jego autorstwa ("Rozbite imperium"), ale brakło mu świeżych pomysłów. Być może ma to jakiś związek z błyskawicznym tempem w jakim Mark Lawrence wypuszcza na rynek kolejne książki? Wycieczka w stronę horroru o żywych trupach raczej mu się nie udała, a zak...