Opinia na temat książki The Legacy

Fallon Helling dwa lata po śmierci rodziców i nieudanym związku układa swoje życie na nowo. Pracuje w cukierni i próbuje zapewnić godne życie młodszemu bratu. Pewnego dnia na jej drodze staje Christian Emerson, brat byłego chłopaka. Ten ma dla niej ofertę nie do odrzucenia. Chce, aby dziewczyna została jego narzeczoną. Czy Fallon wytrzyma w kłamstwie przez trzy miesiące?

„Myślała o Christianie Emersonie i o jego niedorzecznej propozycji. Myślała o całej rodzinie Emersonów i o tym, czy kiedyś uda jej się od nich uwolnić”.

Książka przewidywalna. Każdy może się domyślić, co się stanie na końcu, zwłaszcza jeśli to jednotomówka. Choć schemat podobny do innych tego typu romansów, to czytało mi się całkiem nieźle i nawet były momenty wzruszenia.
Christian Emerson to starszy syn bogatego właściciela hoteli. Myśli, że ojciec przekaże mu stanowisko i przejmie jego udziały, ale nie ma tak łatwo. Wszystko zgarnia młodszy syn, Taylor. Wzburzony tym faktem zdecydował, iż młodziutka Helling pójdzie z nim na układ, bo jak twierdzi, tylko ona może utrzeć nosa byłemu.
Relacja głównych bohaterów na plus. Motyw hate-love zawsze lubię w powieściach, lecz muszę zwrócić uwagę na minusy. Już gdzieś czytałam o brunecie, brunetce i blondynce, bodajże w „Bad friends”. Tu się powtarza sytuacja z innej pozycji. Niektóre zdania jak masło maślane i chyba nie do końca zostały przemyślane albo nie przeszły należytej redakcji. Podobnie z wątkami o zazdrość, czy też kłótnie, które wydały mi się niepotrzebne, jakby pisane na siłę.

„Moja mama zawsze powtarzała, że w życiu należy odnaleźć coś, bez czego nie jesteś w stanie przetrwać ani jednego dnia. Coś, co w najgorszych chwilach sprawia, że masz ochotę śmiać się z najbardziej durnych rzeczy. Coś, co sprowadza spokój do twojego serca. A jeśli już to znajdziesz... Nie możesz wypuścić tego z rąk za żadne skarby świata”.

„The Legacy” nie jest zobowiązującą lekturą, ale można z niej wynieść to, że nie warto obracać się w otoczeniu, które źle na nas wpływa.