Teoria podrywu

Czy można być naukowcem i jednocześnie bać się podwyższonego poziomu kortyzolu i serotoniny?
Okazuje się, że tak - Esther Abbott jest żywym dowodem potwierdzającym tę tezę.
Chociaż zajmuje się budowaniem rakiet i skończyła niemożliwie trudne studia nie jest duszą towarzystwa , delikatnie mówiąc i ma dość wąskie grono znajomych.
Przede wszystkim zaś nie znosi swojego sąsiada, Jonathana, który jej zdaniem nosi zbyt dużo flanelowych koszul a całości dopełnia niezbyt gustowna czapka.
Chłopak jednak wyraźnie daje jej sygnały świadczące o chęci zawarcia bliższej znajomości.
Jakby tego było mało- Jinny - najlepsza przyjaciółka panny Abbott , niewłaściwie ulokowała uczucia , a Stuart to typ zapatrzonego w siebie toksycznego dupka.
Dziewczyna wpada na dość prosty pomysł i by odwrócić uwagę koleżanki od byłego partnera prosi sąsiada by ten zaprosił Koreankę na randkę.
W ramach rewanżu Esther obiecuje przejrzeć scenariusz, który Brikerhoff ma oddać swojej promotorce.
Szybko jednak okazuje się,że pisarstwo młodego mężczyzny jest po prostu okropne i właściwie całość nadaje się do kosza.
A to tylko wierzchołek góry lodowej..
Czy dwie osoby, które z pozoru różni niemal wszystko zdołają pomóc sobie nawzajem?

Kurczę naprawdę nie wiem od czego zacząć by wyrazić swój zachwyt.
Teoria podrywu otula i niesie ze sobą dawkę ciepła, ktora sprawdzi się zarówno latem jak i zimą.
Susannah Nix stworzyła przepiękną opowieść o tym,że przeciwie...

[współpraca reklamowawspółpraca reklamowa neonywab

Teoria podrywu to drugi tom niezwykle lekkiej i uroczej serii Związki chemiczne Susannah Niż. Oprawa graficzna na pewno zachwyci wszystkich tych, którzy uwielbiają oglądać filmy. Jak dla mnie jest świetna i bardzo dobrze oddaje całą historię. Żałuję jednak że jest pisana w 3 osobie, to trochę utrudnia wejść do świata wykreowaną przez autorkę.

Co znajdziecie w środku:

※ kota Sally, która jest bardzo wybredna co do nowych osób;

➾ przyszłego scenarzystę, który nie do końca radzi sobie w obranej przez siebie ścieżce, delikatnie mówiąc;

※ mały wgląd w pracę głównej bohaterki i próby osiągnięcia porozumienia w relacjach i hierarchii, które są trudne do ogarnięcia;

➾ uciekanie przez uczuciami, związkiem przez sparzenie się w przeszłości;

※ klub dziewiarski i mały sneak peak co do kolejnej bohaterki;

➾ snoba kawowego, który bardzo kusi sposobami na najlepszy napar...

※ zgrabnie wplecione trudne relacje z rodzicami;

"Wiesz, że wszystko jest związkiem chemicznym, prawda? Nawet woda. Nic nie jest "bez chemikaliów".

Teoria podrywu zaczęła się dość nietypowo, ale z każdą kolejną stroną ciężko było się oderwać od tego co wymyśli Esther. Na początku jest trudna do polubienia, przez swoją wredotę, szczerość aż do bólu ale i szorstkość. Jednak to tylko fasada, skorupa do ochrony siebie p...

Seria Związki chemiczne od Susannah Nix zachwyca nie tylko zawartością, ale również wydaniem. "Teoria podrywu" to już drugi tom tego cyklu.

Esther jest dość specyficzna. Ogólnie ma lekki problem w kontaktach międzyludzkich, a najbardziej drażni ją sąsiad zza ściany. Można by powiedzieć, że jest na niego wręcz uczulona. Niespodziewanie okazuje się, że jednak ta dwójka może sobie pomóc nawzajem. Jonathan ma się umówić na randkę z jej przyjaciółką by mogła zapomnieć o swoim byłym chłopaku, a Esther w zamian oferuje swoją pomoc w pisaniu scenariusza science fiction. Czy to może skończyć się dobrze?

Książki z tego cyklu łączą się jedną rzeczą. Główne bohaterki pracują w STEM, czyli ich praca jest związana z różnymi dziedzinami nauki. Przez to, że są bardzo inteligentne nie bardzo sobie radzą w kontaktach z ludźmi. Główny problem Esther jest taki, że nie owija w bawełnę i często wali prawdę prosto w oczy, nie przejmując się, czy zrobi komuś tym przykrość. Ma serce na dłoni jednak jej metody by pomóc przyjaciołom czasami nie do końca okazują się dla nich dobre. Relacja z Jonathanem uświadamia jej, że musi trochę się zmienić, bo w końcu zostanie całkiem sama. A samotności nie znosi. To była bardzo przyjemna historia. Czułam chemię między głównymi bohaterami i wierzyłam w to, że w końcu znajdą do siebie drogę. Nie było to słodkie i cukierkowe. Esther naprawdę jest specyficzna, ale nie można jej nie lubić. Drugi tom można spokojnie czytać bez znajomości pierwszeg...