Ten pierwszy ostatni dzień

Pierwszy tom był w mojej ocenie fatalny, ale po przeczytaniu prequelu zastanawiam się, czy nie przeczytać go jeszcze raz. Dlatego w recenzji, porównam trochę oba tytuły.

Tym razem było zdecydowanie lepiej. Autor stworzył coś nowego, chociaż wszystko jest nam znane. Wciągnęłam się w tę historię od początku.

Świetni bohaterowie, których tak bardzo brakowało mi wcześniej. Kibicowałam im od początku poznania się i szczerze liczyłam, że ich losy potoczą się zupełnie inaczej. Zżycie się z nimi spowodowało emocjonalny rollercoaster.

Podobało mi się to, że autor w tej części postanowił powiązać historię innych bohaterów ze sobą w mniejszym lub większym stopniu ze sobą.

Myślę, że ten tytuł był bardzo mocno potrzebny, aby wytłumaczyć wszystko to, czego brakowało wcześniej. Aby naprawić to co zostało zepsute w poprzednim tomie.

W moim odczuciu warsztat autora również się polepszył. Przez tę książkę dosłownie płynęłam, a strony pochłaniałam jedną po drugiej.

Jeśli nie czytaliście poprzedniej części, to nic straconego! Według mnie spokojnie można je czytać w dowolnej kolejności!

Dziś jedna z lepszych książek, jakie miałam okazję przeczytać! Poznajcie "Ten pierwszy ostatni dzień" od Adama Silvery... :)

Orion Pagan od lat żyje w strachu. Nie wie, czy to właśnie dziś, ciężka, złożona wada serca nie sprawi, że będzie musiał pożegnać się ze swoim życiem...

Gdy w mieście robi się głośno o nowym programie "Prognoza śmierci" postanawia wziąć w nim udział. Teraz pozostaje czekać aż wybije północ i zadzwoni TEN telefon.

W dniu premiery programu, na Times Square pojawia się między innymi Orion i Valentino. To młody chłopak, który nie tak dawno przeprowadził się do Nowego York'u, żeby kontynuować karierę modela. On również postanowił zapisać się do "Prognozy śmierci", bo po tragicznych wydarzeniach związanych z najbliższą mu osobą, chce być przygotowany na najgorsze.

Chwilę później pierwsi użytkownicy dostają telefony... Pozostają im 24 godziny życia...


"Ten pierwszy ostatni dzień" autorstwa Adama Silvery to prequel do poprzedniej pozycji pt. "Nasz ostatni dzień", którą również swego czasu czytałam. Muszę przyznać, że to właśnie książka, na której dziś chciałabym się skupić, wywarła na mnie niesamowite wrażenie... Widząc swój egzemplarz miałam małe obawy, bo jednak to dość gruba książka, temat był mi już znany... Czym autor może mnie zaskoczyć? Z pewnością nie zakończeniem, bo ono może być tylko jedno- dostajesz telefon, umierasz. Nie ma przypadków, nie ma zbiegów okoliczności, nie ma pomyłek, jest wyrok. Je...

"Wiem, że nie mam zbyt wiele czasu, czuję to w sercu. Muszę przeżyć swoje pierwsze razy - może nawet ostatnie - dopóki mogę."
••
"- Chcę tworzyć wspaniałe wspomnienia. Coś, do czego będę mógł wrócić, kiedy życie wyda się trudne."
••
-(...) Nie jesteś nic winien ludziom, którzy nie chcą patrzeć na twoje szczęście."
••
"- Boję się, że umrę, zanim zdążę się zakochać."
▪︎▪︎
Przyznaję bez bicia, że nie czytałam książki "Nasz ostatni dzień" i nie wiedziałam czym jest Prognoza Śmierci czy aplikacja Ostatni Przyjaciel, jednak nie miało to absolutnie żadnego znaczenia, z dwóch powodów. Po pierwsze jest to prequel, a po drugie całkowicie przepadłam w historii Oriona i Valentina, i nie wiem, którego z tej dwójki bohaterów pokochałam bardziej.

"Ten pierwszy ostatni dzień" to na pierwszy rzut oka opowieść o śmierci, przeznaczeniu i o tym co nieuchronne. Jednak według mnie to przede wszystkim opowieść życiu, o braniu z niego tego co najlepsze, o życiu tu i teraz. To także łapiąca za serca opowieść o miłości, która pojawia się niespodziewanie i równie szybko znika, ale zostawia po sobie niezapomniany ślad.
Jest ona smutna i piękna zarazem, ponieważ mimo wszystko niesie ze sobą nadzieję i uświadamia, że śmierć nie jest najgorszym co może nas spotkać. Prawdziwą tragedią jest życie pozbawione barw, miłości, przyjaźni i kochających, wspierających ludzi.

Ta historia wzruszy was nie jeden raz, lecz mimo wszystko uśmiechnięcie się na końcu...

Po tym, jak „nasz ostatni dzień” mnie nie zachwycił do tego prequela podeszłam z pewnymi oczekiwaniami i jednocześnie z otwartą głową.I chociaż w moich wyobrażeniach spodziewałam się jak ta historia może się potoczyć,to to,co rzeczywiście dostałam było dla mnie tak bardzo niespodziewane,że wręcz nie byłam na to gotowa,ile niespodzianek mnie tu czeka.A jedną z największych niespodzianek,jakie mnie w tej książce spotkały byli główni bohaterowie.Pokochałam Valentino i Oriona już od pierwszej strony,bo są typem bohaterów,z którymi mogłabym się zaprzyjaźnić i kroczyć przez życie.Ale z wielkim bólem skończyłam tę książkę z myślą,że są to bohaterowie,którzy zasłużyli na więcej czasu razem,zasłużyli by ich los potoczył się całkowicie inaczej,bo ich historia była taka piękna-to poświęcenia,ta przyjaźń,ta miłość-chciałabym,żeby mogło to trwać dużo dłużej,chociaż jeszcze przez kilka rozdziałów.Bo gdy dotarłam do samego końca usłyszałam dźwięk pękającego serca,mojego serca,które zdało sobie sprawę,że rzeczywiście to koniec i nie będzie nic więcej,przez co wylałam takie może łez… I,mimo że niektórymi miejscami za mało się tu dzieje i przez początek trzeba przebrnąć,to jest to niesamowita historia pełna piękna z mnóstwem niespodzianek do odkrycia.