Pogromca nieskończoności

Brighton w końcu otrzymuje moc, niestety ze straszliwym skutkiem. Bracia muszą znaleźć antidotum, które uwolni go od niechcianej mocy Feniksa, a do tego będą potrzebować pomocy Iskier. Oczywiście są jak dwa bieguny i każdy z nich pragnie innego życia, co wystawia ich więź braterstwa na próbę czasu.
Walka o pokój w dalszym stopniu trwa, a Emil zaczyna rozumieć, że dotychczasowy rywal to niewłaściwa osoba...

Drugi tom z cyklu "Krąg nieskończoności", rozpoczyna się dokładnie w miejscu, w którym poprzedni tom się kończy, a według moich odczuć pozostaje na równym poziomie co pierwsza część.
Dzieje się równie dużo, skomplikowane uczucia, nowe sytuacje życiowe, kłótnie i rozterki między braćmi. Do tego bardziej poznajemy bohaterów, więc w większym stopniu rozumiemy ich decyzje, a do tego mamy osobisty wątek Nessa, którego brakowało.
Na ogromny plus są tutaj wstawki przypominające z pierwszego tomu, ponieważ jest tutaj dużo nazw, które w odległym czasem mogą nam się po prostu zapomnieć oraz słownik, który na wstępie przypomina wszystkich ważnych bohaterów i ich umiejętności magiczne. Jest to naprawdę szczegółowa i rozbudowana seria. Literatura z gatunku urban fantasy gdzie teraźniejszość miesza się z magicznym klimatem. Więc jeśli lubicie takie połączenia, a jeszcze nie znacie tej serii to trzeba jak najprędzej zapoznać się z książkami. :)

Brighton, po wypiciu Krwi Pogromcy otrzymuje upragnioną moc. Różnica pomiędzy nim, a Emilem jest taka, że jeden z nich za wszelką cenę chce uratować świat i pozbyć się mocy, a drugi pragnie sławy i uwielbienia ze strony swoich fanów. Teoretycznie ich pragnienia są całkiem inne, natomiast co do jednego się zgadzają. Muszą ratować swoich bliskich. I wierzą w to, że dzięki swoim mocom będą w stanie to zrobić. Czy w tym wszystkich bracia nie stracą siebie nawzajem?

Z czystym sumieniem muszę przyznać, że dawno w literaturze nie spotkałam takiego bohatera jak Brighton. Jak ja nie lubię tego nastolatka. W drugiej części poznajemy go z innej strony niż poprzednio. Tu zawładnęła nim moc, jest nią wręcz upojony przez co kompletnie nie widzi tego, co się w około niego dzieje. Bardzo było mi szkoda Emila, ponieważ robił co mógł, by przemówić bratu do rozsądku, często jednak, bez skutku.
W "Pogromcy Nieskończoności" mamy również okazję bliżej przyjrzeć się życiu uczuciowemu Emila i Brightona. Ta część książki bardzo mi się podobała. Dostrzeżemy również fascynację Syna Nieskończoności feniksami, o czym w pierwszym tomie zostało już wspomniane. Jak widzicie, fantastycznych stworzeń również tu nie brakuje.
Szczerze powiedziawszy, pomimo, że w drugim tomie więcej się dzieje to tak na prawdę to pierwsza część bardziej przypadła mi do gustu. Jeden z bohaterów, jak już wspomniałam, bardzo stracił w moich oczach i ciężko było mi przełknąć jego zachowanie. Tak czy inaczej...