W dobie postmodernizmu, gdy powszechnie przyjęte teatralne reguły przestają obowiązywać, poszukiwanie ogólnego kryterium determinującego relacje między dramatem i teatrem traci sens. Dziś każdy sposób wystawienia dramatu jest do zaakceptowania. Może właśnie dlatego współczesne inscenizacje wymykają się narzędziom opisu i analizy znakomitej części krytyków i badaczy, wychowanych na teoriach semiotycznych i im pokrewnych. Wciąż powiększa się rozdźwięk między świadomością krytyczną, a daleko wszechstronniejszą praktyką twórczą. W tej sytuacji konieczne staje się tyleż uporządkowanie i zrekapitulowanie dotychczasowych ustaleń teoretycznych, co szersze zaadaptowanie dla rozważań nad inscenizacją myśli poststrukturalistycznej, nadal nie dość mocno obecnej w polskiej teatrologii. Monografia "Teatr i tekst. Inscenizacja w teatrze postmodernistycznym" z tą właśnie intencją powstała.