Podjęcie kwestii chóru we współczesnym dramacie i teatrze wymaga prześledzenia wielu różnych tradycji oraz uwzglęnienia różnych sposobów ich widzenia i interpretacji. Autorka monografii wychodzi od przedstawienia prowadzonych u początku i końca XIX wieku przez artystów, filozofów i badaczy uniwersyteckich dyskusji nad antyczną tragedią. Następnie zwraca uwagę na wpływ, jaki na nasz obraz antyku miały filologiczne i poetyckie przekłady oraz teatralne inscenizacje (m. in. Maxa Reinhardta i Teatru Gardzienice) greckich tragedii, by w końcu pokazać różnorakie wcielenia persony chóru w teatrze XX wieku - w sztukach Claudela Yeatsa, tekstach Wyspiańskiego i Białoszewskiego oraz w teatrze Tadeusza Kantora