Ta druga

Dość ciekawe spojrzenie na rzecz zakazaną i niezbyt chwalebną: romans z żonatym mężczyzną. Całość jest dość oszczędna, główną bohaterkę ciężko polubić, ale i nie budzi w czytelniku skrajnie złych emocji.

To nie pierwsza moja książka o romansie młodej dziewczyny i dojrzałego mężczyzny. Ale tutaj wszystko się zgadzało. Wprawdzie głównej bohaterki nie polubiłam, ale taka pewnie była koncepcja autorki.
Bezimienna dziewczyna ze zmywaka, która chciałaby znaleźć swoje miejsce w życiu, ma wysokie aspiracje, ale nie najlepsze zdanie o sobie.
Zgłębiłam jej codzienność, skryte marzenia i nadzieje, a przede wszystkim poznając myśli - razem przeszłyśmy przez wszystkie fazy romansu z przystojnym doktorem. Widziałam jak zmieniają się jej oczekiwania i podejście do związku. Aż chciałoby się napisać do wszystkich potencjalnych żonatych kochanków i kochanek, którzy nie chcą rozpadu małżeństwa, myślą tylko o skoku w bok - przeczytajcie ku przestrodze!
Młoda kochanka, zamożny, stateczny kochanek, niby historia sztampowa, z posmakiem mezaliansu, ale w „Tej drugiej” ciekawie podana i zaskakująco zakończona. Z licznymi tajemnicami, które ni stąd ni zowąd wypływają na wierzch, motywem feminizmu, pseudowyzwolenia kobiet, samotności, zemsty, nierówności społecznej i ekonomicznej, moralności. ( „Moralność jest dla takich jak wy, dla ludzi, których na to stać.” )

Czytało mi się bardzo dobrze, mimo iż cały czas coś mnie uwierało. A to epizody, które trudno mi było zaakceptować, a to czyjeś zakłamanie, wreszcie poglądy bohaterki, w której głowie siedziałam, czy zdania, które wypowiadała, gdy naszło ją by pofilozofować.
- Myślę, że moja dusza śmierdzi - mawiała o sobie.
- ...

Niewielu autorów potrafi zmieścić tak wiele poruszanych kwestii na tak skromnej ilości stron, a to sprawia, że obcowanie z literaturą Bohman zawsze jest nasycone intensywnością doznań.
Kto by pomyślał, że na motywie starym jak świat - romansie starszego, dobrze sytuowanego mężczyzny z dużo młodszą studentką da się zbudować historię tak ciekawą, nieszablonową, która przy okazji nie tracą myszką.

Możemy tu nieco ponarzekać na kreację głównej bohaterki, możemy ciosać jej kołki za naiwność i dość irytującą postawę.
Ta kobieta usilnie stara się wybić ponad przeciętną rzeczywistość, obserwujemy jej wewnętrzne rozdarcie oraz metamorfozę jaką przechodzi, gdy zostaje dostrzeżona i wydaje się w romans. Ciężko poczuć z nią bliskość, trudno zrozumieć, gdy pragnęłoby się ze wszystkich sił mocno potrząsnąć i obudzić ze snu królewny.

Być może to celowy zabieg sprawiający, że poziom irytacji jej zachowaniem rośnie wprost proporcjonalnie do ilości przeczytanych stron. Zamiast tego dostajemy relację odartą z romantyzmu, szczerą i prawdziwą, a tego właśnie bym po dobrej literaturze oczekiwała.
To wszystko skąpane w akompaniamencie klimatu portowej Szwecji z subtelnymi opisami i zwrotem akcji w połowie książki.

Nikt z Was nie przewidzi, w którą stronę rozwinie się ta historia.