Szwedzi. Ciepło na północy

Przyznaję,iż przed przeczytaniem książki pani Molędy,moje wyobrażenia o mieszkańcach Szwecji były stereotypowe.
Zarośnięte,ponure typy,które w ramach ekologicznego podejścia do życia wpierniczają żywcem zwierzaki. Popieranie feminizmu polega u nich na tym,że faceci siedzą na progu chałupy a żonki w tym czasie napierdzielają siekierami w sękate pniaki.
Wszelkie morderstwa popełniają z zimną krwią a ofiarę od sprawcy odróżnić można nie po ciepłocie ciała jeno po tym,że jedno z nich się porusza.

Po odbyciu podróży razem z autorką,wizerunek Szweda w moich oczach nabrał kolorów i ciepła. Nie na tyle jednak abym chciała spakować książki i wyprowadzić się w tamte rejony.Po pierwsze mają spory problem z mieszkaniami a po drugie klimat nie bardzo odpowiada moim upodobaniom.
Książkę czyta się świetnie i nie brak w niej zabawnych momentów.Chwilami byłam w szoku,zaskakiwały mnie rzeczy absurdalne,które dla mieszkańców Szwecji są codziennością i normalnością.
Uzbrojona w wiedzę ,wyniesioną z książki pani Molędy,przypuszczam,że i tak miałabym trudności w nawiązaniu dialogu z tubylcami gdyż mój temperament jest bliższy krajom śródziemnomorskim.Wkurzona zachowuję się jak diabeł tasmański a w Szwecji nawet kłótnie przeprowadzają z pokerowymi twarzami.Krzyczą na siebie jedynie na specjalnych karteczkach.Ja,szalejąc z wściekłości napisałabym na nich książkę ;-)