Opinia na temat książki Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków

Co się dzieje z ciałem po śmierci? Czego możemy dowiedzieć się od nieboszczyków i do czego potrzebna nam taka wiedza? Z tymi i paroma innymi zagadnieniami próbuje zmierzyć się amerykańska autorka Mary Roach, podejmująca w swojej twórczości bardzo różnorodne i raczej kontrowersyjne tematy. Tak jest i w tym przypadku, bo nie oszukujmy się, kwestia zwłok i postępowania z nimi zawsze jest jakimś rodzajem tabu. „Sztywniak” nie jest pierwszą książką, która próbuje je przełamać. I moim zdaniem średnio jej to wychodzi. Przede wszystkim autorka nie pokazuje całości zjawiska. Skupia się na wybranych przez siebie obszarach, które uznała za interesujące i opisuje je moim zdaniem nieco chaotycznie i wybiórczo przeskakując z tematu na temat, zaznaczając czasami tylko pewne sprawy. Często ze szkodą dla tematu bo jak można odwiedzić „trupią farmę” w Tennessie i nawet nie wspomnieć o Williamie Bassie? Albo pisać o ekologicznych pochówkach i słowem nie wspomnieć o lasach cmentarnych coraz bardziej popularnych w Szwajcarii i Niemczech. Zresztą miałam wrażenie, że autorka im dalej w tekst, tym bardziej skupia się na sobie, niż na opisywanym temacie. Próbuje też zamaskować ponurą tematykę wprowadzając elementy humorystyczne w narracji i niestety nie robi to dobrego wrażenia, a czasami jest albo bez związku albo nie na miejscu. Ja wiem, że dobry żart potrafi rozładować atmosferę, ale te żarty nie były dobre. Jeżeli ktoś ma zamiar zacząć od tej książki zgłębianie tematów związanych z końcem egzystencji to ok., ale po jej przeczytaniu nie będzie miał na pewno pełnego obrazu ani tego co się dzieje z ciałem po śmierci, ani do czego je można wykorzystać. Może natomiast pozostać niesmak i dyskomfort.