Barwne anegdoty układają się w obraz życia samotnej kobiety. Stylizowany język powieści jest odświeżający. Ale nie język jest tu najważniejszy lecz natłok historii.
Portretów moich bohaterek próżno szukać na pierwszych stronach gazet. To raczej szare wróble niż rajskie ptaki. Ich zwyczajne życie przypomina korale nanizane na nić składające się z okruchów szczęścia i nieszczęścia. Szare wróble zmieniają się czasami w rajskie ptaki. Bo nic nie jest nam dane na pewno i do końca. Historia ich życia kryje również twoją historię, a także historię moją i jej. Ta książka jest jak lustro, w kórym odbija się ludzki los. Ewa Grętkiewicz.
Portretów moich bohaterek próżno szukać na pierwszych stronach gazet. To raczej szare wróble niż rajskie ptaki. Ich zwyczajne życie przypomina korale nanizane na nić składające się z okruchów szczęścia i nieszczęścia. Szare wróble zmieniają się czasami w rajskie ptaki. Bo nic nie jest nam dane na pewno i do końca. Historia ich życia kryje również twoją historię, a także historię moją i jej. Ta książka jest jak lustro, w kórym odbija się ludzki los. Ewa Grętkiewicz.