Szczery artysta. O Karolu Hubercie Rostworowskim

Opowieść o jednej z najbardziej wpływowych, ale i budzących sprzeciwy postaci ze świata polskiej literatury. Książki Marii Rostworowskiej układają się w swoistą sagę krakowskich rodów Moszyńskich, Pusłowskich, Rostworowskich. Są w tych historiach romanse i osobiste dramaty, są ogromne zasługi wobec tradycji i kultury. Tym razem Maria Rostworowska oddaje w ręce czytelników opartą na obszernych kwerendach i licznych nieznanych dotąd dokumentach opowieść o swym dziadku Karolu Hubercie – poecie, dramatopisarzu, publicyście, niespełnionym kompozytorze, jednej z najbardziej wpływowych, ale i budzących sprzeciwy postaci ze świata polskiej literatury pierwszych dekad XX wieku. Jego utwory należały do najczęściej wystawianych, a wsławione wielkimi rolami Ludwika Solskiego dramaty – Judasza z Kariothu i Niespodziankę – znali wszyscy. Autorka ukazuje tajemnice życia i twórczości niegdyś budzącego emocje, dziś niemal zapomnianego Rostworowskiego w sposób, który nie pozwala oderwać się od lektury. Poznajemy pisarza z perspektywy dotąd nieznanej – poprzez biograficzną opowieść umieszczoną w kontekście epoki. Diana Poskuta-Włodek Z natury głęboko łagodni, z natury nieznoszący przelewu krwi, chwyciliśmy za bomby… piwa, za materiały wybuchowe słusznie nazywane spirytualiami, nastroszyliśmy włosy, wąsy i brody, i otuleni w peleryny, straszni, budziliśmy popłoch wśród „filistrów” (…). „Sztuka dla sztuki, nie dla was, pasożyty żłopiące naszą najserdeczniejszą krew” – krzyczeliśmy po wschodnio-, środkowo- i zachodnioeuropejskich knajpach. Czasem chwytaliśmy nawet za rewolwery i odbieraliśmy życie… tylko sobie… i każdy z nas szedł za trumną przynajmniej jednego kolegi, co to zwątpiwszy w swój talent, zwątpił zarazem i w swoje człowieczeństwo, ponieważ „być człowiekiem” znaczyło w naszym obozie tyle, co tworzyć. (Ze wspomnień bohatera książki) Maria Rostworowska jest romanistką, tłumaczką literatury francuskiej i nauczycielką języka francuskiego. Tłumaczyła m.in. książki Jeana Giono, Jeana-Marie Lustigera, Henri de Lubaca, Gabrielle Dufour-Wierusz Kowalskiej, Jeana Guittona i Jacques’a Lanzmanna, François Varillona, Abbé Pierre’a czy André Lemaire’a. Jest autorką książek: Czas nie stracony. Życie i dzieło Xawerego Pusłowskiego (1998); Portret za mgłą – opowieść o Oldze Boznańskiej (2003) oraz powieści opartej na archiwach rodzinnych Historia całkiem możliwa (2009).