Synowie ognia

Moją przygodę z książką rozpoczęłam od tomu drugiego i zaznaczam, że czuć, iż było coś wcześniej. Polecam zatem zacząć od pierwszego, gdyż naprawdę warto.
Niesamowity był to świat, gdzie nasza bohaterka prowadziła kawiarnię. Byłam pod wrażeniem jej pomysłowości! Marzyła o miejscu pełnym ciszy i spokoju, dlatego też im ktoś był w niej głośniej, tym większy płacił rachunek:-))) Nie uwierzycie, ale osoby nie tylko szeptały, ale i czasem pisały na kartkach, by zapłacić jak najmniej:-) To się nazywa wyobraźnia! Do tego muszę wkleić jeden cytat:

,,Bardzo was proszę, żebyście wreszcie odesłali na Planetę Ognia sześć ognistych kul, które pożyczyliście do stworzenia męskich wysłanników".

Więc widzicie, nawet w fantastyce występuje biurokracja. Wszystko ma swój termin przydatności, prowadzone są protokoły i czas, po którym wszystko musi być zwrócone:-) Jak można było jej nie czytać dalej? Do tego styl niesamowicie przyjemny i wydarzenia, których nie spotkałam wcześniej. Ma też tą wyjątkowość, gdzie ciągnie nas bardzo, by czytać ją nieskończenie. Fajnie było poznać punkt widzenia innej planety na nasz temat:-)

Świat, który jest przedstawiony jest piękny i taki miły. Nie żyją po to, by komuś zaszkodzić, tylko by je ulepszyć i ułatwić.
Żeby zbyt mocno nie wychwalać świata wyobraźni, nasi bohaterowie zabiorą nas do naszego poletka, gdzie również poznamy piękne i malownicze miejsca. Jeśli jednak myślicie, że będzie tutaj mdło, to jesteście w wielkim b...