Stos

"Mężczyzna wydyma pierś i niskim głosem, marszcząc brwi, mówi: Umarli zasługują na godziwy pochówek, żywym zaś należy się prawda, po czym wybucha skrzekliwym śmiechem, jakby właśnie opowiedział bardzo zabawny żart."

Kiedy po tragicznej śmierci rodziców trzynastoletnia Emma trafia do internatu, nie spodziewa się, że los postawi na jej drodze nigdy nie widzianą babcię, wraz z którą na progu nowego domu staną przeróżne historie, te sprzed lat, i kolejne bardziej współczesne, którymi od jakiegoś czasu żyje cała miejscowa społeczność.

Tym co szczególnie zasługuje na uwagę w "Stosie" jest niezwykła złożoność snutej przez autora historii, który za pomocą wątków realizmu magicznego sięga do najmroczniejszych zakamarków ludzkiej pamięci. I jak niebywale wielowarstwowe są wątki, odkrywajace skomplikowaną przeszłość rodziny babci oraz mieszkanców miasta oraz odkrywające budzącą się powoli dojrzałość Emmy, tak czytający "Stos" mają możliwość podążyć w tej historii ścieżką tajemnic, którą mają okazję odczytać na swój sposób, stając się jednocześnie naocznymi świadkami wydarzeń opowiedzianych pełnym emocji językiem. Sięgających czasów II wojny światowej i tych, które mają zbudować nowy, postkomunistyczny ustrój. Jednak czy możliwe będzie uniknięcie błędów przeszłości?