Sto dwadzieścia dni Sodomy

Sięgnęłam po tę książkę z ciekawości, a nie bez przyczyny mówi się, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła ;)

Nie jestem jakoś przesadnie wrażliwa, ale tak anatomicznie dokładne opisy różnych ekscesów seksualnych, zboczeń i dewiacji wywarły na mnie wrażenie. I to by było na tyle, bo brakuje mi pomysłu na opinię i zupełnie nie wiem jak ocenić tę książkę. Gdyby chodziło o konkurs na najbardziej nieczystą i porąbaną opowieść to pewnie de Sade wylądowałby na podium, osobiście jak dotąd nie czytałam nic bardziej dosadnego. Z drugiej strony to książka uboga, pełna tyłków, kutasów, szpar, dziwek i innych tego typu sformułowań, których może Wam już oszczędzę, ciężko w niej znaleźć jakiekolwiek literackie plusy. Ewentualnie ja nie potrafię tych plusów dostrzec. Po czasie nawet zbytnio nie szokuje, bo człowiek się przyzwyczaja. Przeczytałam do końca, ciekawość zaspokoiłam, spać będę spokojnie.

Libertynizm na maksa, im bardziej po bandzie tym lepiej. Korci Cię zapoznanie się z tym owianym legendą przeglądem dewiacji i sadyzmu - sięgnij śmiało. Ja nie żałuję, ale raczej nie planuję powtórzyć tej przygody w najbliższym czasie. Nie wiem czy w ogóle.

Nie wystawiam oceny, nie potrafię w tym momencie wcisnąć tej książki w sztywny przedział gwiazdkowy.

Odpychający kawał "literatury". Jakoś nie bardzo...