Starucha

"Gołoborze. Starucha" to finał trylogii Aleksandry Seligi, na który bardzo czekałam, gdyż poprzednie dwa zrobiły na mnie dobre wrażenie. To, co wyróżnia te książki, to pomysł autorki na osadzenie wszystkiego w czasie, bowiem każdy z tomów rozgrywa się w innym stuleciu. Ten ma miejsce w czasach współczesnych, a że ja wolę raczej klimaty dawnych wieków to ten pod tym względem najmniej przypadł mi do gustu.

Jednak z pewnością można wyróżnić tę część bohaterami, gdyż rzadko trafiam na książki, gdzie główni bohaterowie mają swoje lata 😅 czytanie o czarownicach babciach urządzających sabaty w ramach kółka różańcowego to coś, co z pewnością zwraca uwagę 😅

Styl autorki bardzo mi odpowiada, więc i ten tom czytało mi się przyjemnie, z chęcią wróciłam do tej historii, która rozgrywa się podczas różnych wcieleń tych samych bohaterów (tak, autorka posłużyła się tu bardzo ciekawym pomysłem na całokształt).

Jeśli chodzi o samą fabułę, to niestety muszę przyznać, że ta z trzeciej części najmniej przypadła mi do gustu. Dużo miejsca poświęcono na wątek kryminalny, za którymi raczej nie przepadam, a w dodatku całość okazała się dla mnie niemal w całości łatwa do przewidzenia 🙈 niektóre wątki wydały mi się tez słabo rozwinięte, chętnie poczytałabym więcej.

Podsumowując - jest to trylogia, która pozytywnie zapisze się w mojej pamięci, 1 i 2 tom bardzo wyróżniają się ogromem researchu, jaki musiała poczynić autorka, by oddać realia minionych wieków. Losy po...