Srebrne krzesło

Czwarta część serii zabiera czytelnika do szkoły z internatem, do której uczęszcza Eustachy. Na tym etapie podróży nie spotkamy już rodzeństwa znanego z poprzednich części. Czas biegnie swoim rytmem, tak więc Piotr, Zuzanna i reszta dzieci są już za duże, aby móc znów odwiedzić świat zaczarowanej Narnii. Autor nie zostawia samego sobie Eustachego. Chłopak poznaje pewną dziewczynkę ze swojej szkoły Julię, która wydaje mu się idealna do podzielenia się z nią tajemnicą wspaniałych ucieczek, w które zapuszcza się od czasu do czasu. Para bohaterów przedostaje się do Narii w czasie kiedy to Król Kaspian jest już schorowanym starcem. Minęło sporo narnijskiego czasu nim byli tam po raz ostatni. Król podupadł na zdrowiu. Ciągłe poszukiwania swego syna wyczerpały go psychicznie. Wiele ochotników chcących pomóc w poszukiwaniach nigdy więcej nie powróciło do królestwa, co dodatkowo podkopało pewność siebie władcy. W poszukiwania tym razem wyruszą Eustachy, Julia i Błotosmętek. Przez budzące zdumienie i grozę krainy podróżują przeciwstawiając się panującemu złu.

Dynamiczna czwarta część jak do tej pory prowadzi w rankingu. Wiele się w niej dzieje. Bohaterowie odwiedzają interesujące krainy. O nudzie nie ma mowy. Polecam.

Odnoszę wrażenie, że Opowieści z Narnii powoli tracą swoją magię, którą miały w pierwszej części (i jeszcze trochę w drugiej). Jest to nadal wspaniała przygoda i książka, którą bardzo przyjemnie się czyta, jednak nie ma już tego czegoś, co miała w pierwszej części. Może to fakt, że brakuje już pierwotnych bohaterów - nie ma Piotra, Zuzanny, Edmunda i Łucji. Zwłaszcza Łucji, bo bardzo polubiłam tę postać i według mnie to właśnie ona, swoją dziecięcą naiwnością, dobrocią i wiarą tworzyła tę magię. Wprawdzie pojawiają się nowi bohaterowie (i znany już nam Eustachy), jednak nie jest to już to samo. Mimo braku tej magii,Opowieści z Narnii nadal są świetną opowieścią i warto sięgnąć po kolejne tomy, nie zatrzymując się tylko na pierwszych częściach.

Po raz pierwszy żadne z rodzeństwa nie przenosi się do Narnii. Choć książka ciekawa i mająca swój urok to czułam ich brak.
Tutaj pałeczkę przejął Eustachy, który po przygodach na "Wędrowcu..." zmienił się na lepsze. Pomocnicą zostaje koleżanka ze szkoły - Julia. Tak jak w poprzednich częściach, główni bohaterowie przeżyją przygodę poznając siebie z innej strony.

No cóż, długo nie mogłam się jej podjąć po stracie wszystkich głównych bohaterów, ale nie było tak źle. Opowieść fajna, nie tak jak pierwszy tom, ale klimat baśni nadal wciąga i po raz kolejny widzimy Narnie z innej strony.