Sposób na Elfa

Uwielbiam książki o zwierzętach. Nie tylko o tych fantastycznych, nierealnych czy gadających, ale też prawdziwych i żywych. Takich z domu obok.
Psisko Elfisko istnieje. Wiem bo widziałam na fejsiku i jestem jego wielką fanką ;) tak jak wielką fanką Marcina Pałasza się stałam.
Wcale nie przez jego warsztat, styl, czy dbałość o język i akcję powieści. Choć te są bez zarzutu, to nie to ujęło mnie za serce.
Moje uwielbienie Autor zdobył swoim sercem dla psiej sierotki. To jak nie wiedząc totalnie nic na temat psów, nie mając nigdy wcześniej szczekającego przyjaciela, rzucił się na głęboką wodę i podołał. Ba! Od razu zdobył medal pływacki!

To jest książka dla dzieci, małych i dużych, tych co mają lat pięć ale i -dziesiąt. Powiem Wam, że zaczytywałyśmy się w tej książce we dwie - mama i ja ;) Właściwie to przez mamę sięgnęłam po przygody psa Elfa i w trudnej dla mnie chwili, były mi pociechą.
Dlatego też jestem ogromnie wdzięczna Autorowi za piękną historię o jego przyjacielu, która ogrzała mnie choć trochę, gdy ja toczyłam bardzo nierówną walkę o życie mojego zwierzęcego dziecka. I choć walkę przegraliśmy, to nie zmienia to faktu, że książka swoje zadanie spełniła. Była pociechą.

Sposób na Elfa to książka pełna optymizmu i humoru, książka na jeden wieczór, książka, która kończy się zdecydowanie za szybko. Całe szczęście, że kolejnych części nie brakuje, bo po tak szybkim strzale miałabym znaczny niedobór Elfindorfin ;)