Śladami Emmy

Dziwna książka. Niemal tak dziwna, jak sama historia. To mocny thriller psychologiczny. Z dużym nastawieniem na psychologię. Autorka nie szczędzi czytelnikom niemal podręcznikowej wiedzy o narcystycznych, egocentrycznych rodzicach. Mimo iż wiedza ta podana jest w sposób przyjazny, ciekawy i interesujący, to jej nagromadzenie spowalnia akcję, odrywa czytelnika od głównego nurtu. To nie jest złe działanie, ale dla części czytelników może być hamujące. Dla mnie nie było, przynajmniej nie za każdym razem.
Sam zarys fabuły skłania do czytania. Pewnej nocy, na progu domu pojawia się zaginiona trzy lata temu dziewczyna. Pojawia się sama, choć trzy lata temu zaginęła wraz z siostrą. Jej opowieść mrozi krew w żyłach, ale i wywołuje niedowierzanie w dwóch osobach, które zajmowały się ich zaginięciem przed laty. Gdzie leży prawda? Co z opowieści Cass mija się z rzeczywistością? Jaka prawda kryje się za zniknięciem dziewczynek?
Przyznaję, że nie lubię takich książek. Dysfunkcyjne rodziny, zwichrowane relacje między domownikami, zdrady, gry na uczuciach i emocjach, zaburzenia psychiczne uniemożliwiające prawidłowy rozwój i funkcjonowanie rodziny, to nie jest mój ulubiony temat. Zwykle z dużym dystansem podchodzę do takich opowieści.
Tutaj było bardzo podobnie. Jednak sama opowieść Cassy, retrospekcje, rozdziały psychiatry sądowego dr. Abby Winter sprawiają, że wbrew tym dysfunkcjom czytamy dalej. Z zainteresowaniem i ciekawością. I chyba taką nadzieją, że to co zostało opisan...