Opis

Przebywający od dziesięciu lat w zakładzie karnym seryjny morderca Donald Anderson zostaje zabity przez współwięźnia. Na pozór to koniec „Gwiazdkowego mordercy”, jednak niemal natychmiast po jego nagłym zgonie policja natrafia na kolejne ofiary zabójstw dokonanych w dokładnie taki sam sposób. Morderca uderza zza grobu, czy raczej znalazł się naśladowca równie zwyrodniały jak nieboszczyk? A może przez całą dekadę prawdziwy zabójca czaił się na wolności? Inspektor McLean musi rozwikłać ponurą zagadkę, co tym trudniejsze, że policyjni biurokraci i nieudacznicy jakby uwzięli się, żeby ułatwiać mordercy jego złowrogi proceder.

Data wydania: 2015

Wydawnictwo: Jaguar

Cykl: Sprawy inspektora McLeana, tom 2

Kategoria: Kryminał i Literatura detektywistyczna

Mamy 1 inne wydanie tej książki

Recenzje

Ciężar wspomnień

12.09.2015

Udowodniona zbrodnia i sprawiedliwa kara, jedno i drugie nie budzi wątpliwości, winny przyznaje się do popełnionych zabójstw, sprawę można zamknąć i odłożyć do archiwum. Jednak rzeczywistość jest bardziej skomplikowana, akta policyjne i sądowe są pełne dowodów i faktów, ale nie oddają strachu i bólu ofiar oraz rozpaczy ich bliskich, dziesiątek god... Recenzja książki Skradzione morderstwo

@Kasia9 × 1

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@anetakul92

2019-12-06

7 /10

Przeczytane

Mam mieszane odczucia na temat tej książki. Myślałam, że autor ciekawiej będzie pisał, ale jak dla mnie to wcale nie porywał czytelnika (a przynajmniej mnie). Podobał mi się pomysł z seryjnymi morderstwami, gdzie ofiarami padały piękne kobiety, podobało mi się, że główna postać zmagała się z demonami przeszłości (nowe dochodzenie ciągle mu o tym przypominało) i śmieszne niektóre były momenty m.in kłótnie dwóch inspektorów. A dlaczego 7/10? Nie polubiłam głównego detektywa, współczułam mu w związku z jego przeszłością, ale jak dla mnie Tony był bez charakteru mięczakiem, który ciągle mówił "sir". Nie rozumiałam go i nie znosiłam, że był tak uległy otoczeniu (przyjaciele). Aż prosiło się, żeby palnąć go w łeb za ten jego "psi charakter". Brakowało mi w książce zakończenia (halo? co się stało z Emmą? Petey'm?) i denerwowały mnie przyczyny obsesji mordercy (co jak co ale jak dla mnie to trochę z innego świata). Nie tego oczekiwałam od Jamesa Osvalda i jego książki. Polecam, chociaż jak dla mnie bez szału.

× 5 | link |