Skazane na poniewierkę

„Skazane na poniewierkę” to książka pełna wzruszeń, ale także nadziei. Podczas lektury nie zabraknie łez, chwil smutku i zwątpienia.

Książka opowiada historię dwóch sióstr, które tułały się po świecie, mimo tego, że nie były sierotami, miały matkę, ojca straciły podczas wojny. Partner matki, który okazał się tyranem, postanowił się ich pozbyć. Dziewięcioletnia Rita oraz pięcioletnia Rosie trafiają do sierocińca. Matka dziewczynek pod presją partnera podpisuje stosowne papiery, nawet ich nie czytając. Od tej pory placówka, do której trafiają, może decydować o ich losie. Dziewczynki zostają odesłane do Australii, po czym jedna z sióstr zostaje adoptowana. I tylko kochająca babcia martwi się ich losem i stara się odnaleźć wnuczki. Była nawet gotowa je wychować, ale niestety uległa wypadkowi.

To co przeczytałam podczas lektury zaparło mi dech w piersiach. Los okrutnie potraktował dwie małe dziewczynki. Najpierw zostały oderwane od matki, którą kochały nad życie, później przeżyły piekło w sierocińcu. Ta książka pokazuje złe oblicze opiekunek, pod opiekę którą trafiło wiele małych dzieci. Każde nieposłuszeństwo było surowo karane. Ciężko pojąć ile przeszły takie małe istoty. A dorosły, który powinien je chronić stał się ich katem.

To było moje pierwsze zetknięcie z twórczością autorki. Ta historia zostanie ze mną na długo.

Wojna to świat dorosłych, ale dramaty dzieci.
Wojna się skończyła, ale koszmar nadal trwa.
Rita ma dziewięć lat, a Rosie tylko pięć. Są siostrami, a po stracie ojca żyją tylko z matką mając gdzieś w tle babcię. Matka postanawia wyjść ponownie za mąż. Niestety okazuje się, że jest on tyranem, który chce pozbyć się pasierbic. Matka dziewczynek, która jest w ciąży ulega jego presji i oddaje dzieci do sierocińca.
Jednak nie zdaje sobie sobie sprawy, że dokumenty które podpisała dają placówce wolną rękę co do dziewczynek.
Wkrótce mają zostać wywiezione do Australii z innymi dziećmi.
Czy dzieci zobaczą jeszcze matkę i babcię? Czy ich cierpienie kiedyś się skończy?
Tytuł książki jak najbardziej trafiony.
Dwie małe dziewczynki gdzieś na końcu świata same, bite, cierpiące.
Kiedy czytając książkę byłam na etapie tego jakie decyzję podejmuje ich matka, jak została osaczona przez swojego partnera to byłam na nią tak zła. Miała wybór, miała koło siebie matkę, swoje mieszkanie , nie miała tylko silnej woli. Niewyobrażalne jest jak pod wpływem innej osoby dorosła kobieta oddaje swoje dzieci. Można powiedzieć, że nie nam ją oceniać. Może obudzi się w porę i nie będzie za późno.
Na szczęście autorka stworzyła postać Lily, cudownej kobiety, babcię dziewczynek .
Początkowo sprawowała nad nimi opiekę, ale kiedy uległa wypadkowi los dziewczynek został przesądzony. Lily walczyła z całych sił, była takim kołem ratunkowym w książce, z ogromną wolą walki. ...

Poruszająca opowieść o losach dwóch sióstr. Jest rok 1948, Anglia, Rita ma dziewięć lat, Rosie tylko pięć, straciły ojca w czasie wojny, matka poznaje mężczyznę, brutala i raptusa, który nie ma zamiaru wychowywać cudzych dzieci. Zdesperowana matka oddaje dziewczynki pod kuratelę opieki społecznej zrzekając się do nich wszelkich praw. Dzieci trafiają do prywatnego sierocińca, gdzie panuje niesamowity rygor. Oderwane od matki tęsknią i cierpią, zwłaszcza gdy są surowo karane za najmniejsze przewinienia. Właścicielka sierocińca wysyła grupkę dziewczynek do drugiego swojego sierocińca w Australii. Czy ta przymusowa emigracja poprawi los Rity i Rosie? Czy będą dla siebie wsparciem, czy zostaną rozdzielone? Jak sieroca poniewierka wpłynie na ich dorosłe życie ? Czy będą szukały kontaktu z matką?
Wzruszająca historia, bywa, że łza się w oku zakręci. Polecam 👍