Opinia na temat książki Siedem szmacianych dat

Kiedy Adam odnajduje stary pamiętnik w bieszczadzkiej głuszy nawet nie spodziewa jaki od tej będzie miał na niego wpływ. Czytając kolejne strony zagłębia się w historię kochanków Piotra i Magdaleny i ich córki Juliany.

Polska w przededniu Drugiej Wojny Światowej. Bogata mieszczanka zakochuje się w ubogim kelnerze i wkrótce ucieka z nim w bieszczadzkie lasy. Tam, z dala od wszystkich przywilejów i wygód musi nauczyć się jak prowadzić dom i gospodarstwo. Jak być żoną, a wkrótce też i matką. Spokój tego rajskiego zakątka zmącą niebawem wojna, zaborcy, a wkrótce też ukraińskie bandy.

Czytanie fragmentów pamiętników Magdaleny było naprawdę interesującym i ciekawym doświadczeniem. Autorka przyłożyła się w tej kwestii do stylizacji językowej, tradycji i zwyczajów. Jedyne co raziło mnie w tym wątku fabularnym, to to, że dziewczyna, która nigdy nie skalała się ciężką pracą szalenie szybko przystosowuje się do nowych warunków życia. Trudno było w to uwierzyć.

Zgoła odmiennie miały się wątki Adama i jego znajomych. Wydawały się sztuczne, jakoby wepchnięte na siłę. Nie ciekawiły mnie. Z niecierpliwością czekałam na powrót do wątku zakochanych z przeszłości. Wcale nie pogniewałabym się gdyby Adam nie występowałby w tej powieści.

Książka idealnie nada się dla fanów "Stulecia Winnych" i wszystkich tych, którzy lubią poznać smak życia ludzi z czasów przeszłości Polski.