Siedem kapitulacji

Drugi tom cyklu "Terra Ignota" Ady Palmer właściwie trudno uznać za osobną powieść. Wszystkie główne jej elementy są bezpośrednią i ścisłą kontynuacją fabuły "Do błyskawicy podobne". Co więcej, kulminacja wydarzeń pod koniec "Siedmiu kapitulacji" i domknięcie przez autorkę przynajmniej części istotnych wątków z tomu pierwszego dość wyraźnie sugerują, że był to jeden utwór. Nie wiem czy Ada Palmer od początku miała taki zamiar czy też jest to wynik oddziaływania nieznanych innych czynników, ale nie wpływa to istotnie na przyjemność z lektury. Obie książki to utwory science fiction o nietypowym charakterze, mieszające rozważania ekonomiczne, społeczne i religijne z sensacyjną akcją i wydarzeniami, do których odniesienia zwykle można znaleźć w dziełach teologów.

Powyższe zdanie, chociaż w całości prawdziwe, uświadomiło mi, że szczegółowa charakterystyka książek Ady Palmer w kilkunastu linijkach tekstu opinii nie jest możliwa. Autorka posiłkuje się w fabule wieloaspektowymi odniesieniami do historii (poczynając od starożytnej Grecji aż do Oświecenia), literatury (od Iliady do markiza de Sade), filozofii (od Diogenesa do Johna Locke), ekonomii, socjologii, techniki, religii i polityki, splatając początkowo utopijną wizję przyszłego społeczeństwa żyjącego w pokoju i harmonii. W "Siedmiu kapitulacjach" utopia odsłania jednak bardziej szczegółowo także mordercze i ponure mechanizmy wspomagające istnienie przyszłego społeczeństwa, skryte za fasadą biurokracji, rytuałów urzęd...