Opinia na temat książki Saturnin

„Saturnina” pana Jakuba Małeckiego celowo trzymałam na odpowiedni czas. Z doświadczenia już wiem, że podczas czytania książek tego autora najlepiej mieć chwilę dla siebie, aby na spokojnie poddać się refleksji.

Tytułowy Saturnin to przeciętny trzydziestolatek, pracujący w handlu, mieszkający w stolicy, singiel zbyt niepewny siebie, aby poderwać aptekarkę w której się podkochuje. Pewnego dnia dzwoni do niego matka z informacją, że zaginął dziadek i trzeba wyruszyć na poszukiwania.
Książka napisana jest z trzech perspektyw tytułowego Satka, jego matki, która w formie listów opowiada o swojej młodości i o tym jak poznała ojca Saturnina oraz dziadka Tadeusza. Dziadek był na wojnie i to zmieniło jego życie- stał się milkliwy, niedostępny i wiecznie zapracowany. W każdej z tych trzech narracji wyczuwamy wspólny mianownik – samotność, niezrozumienie, niemoc.
Możemy sobie zadać pytanie dlaczego osoby,które czują podobną chęć bliskości nie potrafią jej sobie dać?
Czy tak ciężko jest wypowiedzieć kilka słów nad stygnącą herbatą i czy może to przełamać piętno rodziny Wstydów? I jak bardzo trauma wojenna potrafi odcisnąć się na człowieku i kolejnych pokoleniach?
Skąd w ogóle wzięło się tak nietypowe imię jak Saturnin?
Jakub Małecki ma niesamowity talent do pisania o rzeczach ciężkich i ważnych w tak lekki sposób, że trafia w sam środek serducha.
Zawsze.