Samolot bez niej

Pomimo tak wielu bardzo dobrych ocen i bardzo pozytywnych opinii , ja z całą odpowiedzialnością muszę się przyznać że mnie ta pozycja na przysłowiowe kolana nie rzuciła . W moim odczuciu jest nierówna . Zaczyna się bardzo ciekawie , w kawiarni spotyka się dwoje młodych ludzi , dziewczyna i chłopak , wydają się być zakochani , jednak mimo widocznych różnic w ubiorze i statusie majątkowym , noszą to samo nazwisko . Więc jak i kelnerka , która ich widuje w tym miejscu codziennie , zastanawiamy się o co właściwie chodzi ? kim jest ta para i jaka jest ich historia .
Wgłębiamy się więc w ich historię z ciekawością i , że tak powiem , za pomocą pamiętnika pisanego przez detektywa . Pamiętnik ów dostaje do ręki Marc Vitral od swojej towarzyszki przy stoliku , Emilie Vitral , po czym ta ostania znika . Tutaj zaczyna się dla mnie część nudna i irytująca jednocześnie .
Mam wrażenie że cała opowieść wyrwana jest z jakiegoś koszmarnego snu , nie mającego nic wspólnego z rzeczywistością . Detektyw opisuje katastrofę lotniczą sprzed osiemnastu lat i jej skutki i to jest nawet w miarę ciekawe przynajmniej miejscami , jednak to co się dzieje w tak zwanym czasie rzeczywistym jest zwyczajnie irytujące .
Latająca ze starym pistoletem mała - staruszka Malvina neurotyczna i agresywna , przemknęła mi myśl że autor powinien jeszcze zaopatrzyć ją w miotłę , zamiast kazać jej podróżować samochodem , czy pociągiem . Latała by na niej jak przystało na prawdziwą wiedźmę , tak ta postać w...

"Samolot bez niej" opisuje walkę pomiędzy dwoma rodzinami o opiekę nad dziewczynką, którą media nazwały Ważką. Nikt jednak nie wie, kim tak na prawdę jest ocalała z katastrofy lotniczej 3 miesięczna dziewczynka.

Czytając już na samym początku wytypowałam rodzinę, która moim zdaniem była spokrewnione z ocalałym dzieckiem. W miarę czytania, pojawiały się jednak nowe okoliczności oraz dowody, świadczące o pokrewieństwie z drugą rodziną.
Takich zwrotów było kilka. Osobiście uważam, że dzięki temu chętniej się czytało. Rosło też napięcie i z każdym kolejnym zwrotem akcji zaczynałam wątpić w poprzednio ułożoną przez siebie teorię.

Na końcu dowiadujemy się nareszcie kim jest dziewczynka odnaleziona przy wraku samolotu. Mimo moich wcześniejszych prób, nie udało mi się odgadnąć kim tak na prawdę jest Ważka.

Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i szybko. Była lekka w odbiorze, dużo zwrotów akcji sprawiało, że ciężko było się od niej oderwać. Gdy tylko wyrobiłam sobie jedną opinię, przychodził kolejny zwrot akcji i cała moja teoria się sypała.

Po przeczytaniu książki "Samolot bez niej" jestem usatysfakcjonowana. Książka bardzo mi się podobała i serdecznie polecam ją tym którzy się zastanawiają nad przeczytaniem tej pozycji Michela Bussiego. Moim zdaniem warto.

Taka świetna książka, że chyba przeczytam ją jeszcze raz:)