Opinia na temat książki Rzeki płyną jak chcą

"Rzeki płyną, jak chcą" to powieść historyczna ukazująca obraz rodziny, jej transformację oraz różne oblicza miłości.

Trzy siostry, a każda inna. Klara pracowita i inteligentna, gdy trzeba, zakasuje rękawy i razem ze służbą bierze się do roboty. Amelia w głębi serca nie godzi się na zmiany, dlatego postanawia wyjechać i wbrew woli matki zostaje pielęgniarką w szpitalu wojskowym, tam poznaje pewnego żołnierza i do majątku wraca jako jego żona.
Najmłodsza Róża, to bujająca w obłokach rozpieszczona panna, a wciąż niby dziecko. I matka, która nie potrafi zapomnieć o starych, dobrych czasach.

Wydarzenia skupiają się wokół postaci Klary, najstarszej i najbardziej zaradnej z sióstr. To młodsza siostra ubiegła ją w zamążpójściu i zostaje nauczycielką, co również było marzeniem Klary, i jeszcze ten Janek... Pracowity, grzeczny, uczynny - prawdziwy diament, tylko Klara próbuje dojrzeć, gdzie tkwi jego skaza, bowiem budzi on w dziewczynie dziwny niepokój...

Akcja została umieszczona w czasach drugiej wojny światowej, ale jest ona tylko tłem dla wydarzeń w rodzinie Terechowiczów. Gdy ojciec wyrusza na wojnę, majątek pozostawiony w rękach niezaradnej i naiwnej pani domu oraz nieuczciwego zarządcy rozchodzi się bardzo szybko. Sytuację ratuje mąż Amelii, to dzięki jego staraniom i ciężkiej pracy wszystko wraca na właściwe tory.

To niewiarygodne w jak naturalny sposób przychodzi autorce opisywanie tamtych czasów, zdaje się, jakby z nich wywodziła się jej "stara dusza", a piękne i plastyczne opisy przyrody dodają całości niezwykłego czaru i uroku. Historia tej rodziny swym klimatem przywodzi na myśl powieść "Przeminęło z wiatrem" i tak jak ona wywołuje pewną nostalgię i tęsknotę za czasami, które odeszły w siną dal.

To bardzo przyjemna powieść historyczno - obyczajowa, która snuje się leniwie niczym tytułowa rzeka, ale w swoim biegu posiada nie jeden zdradziecki wir...