Opinia na temat książki Rzeki płyną, jak chcą

Tym razem autorka zabiera nas do Niebielowa, w okres I wojny światowe. Tam w majątku Terechowiczów mieszkają matka i trzy córki Klara Amelia i Róża. Ojciec poszedł na wojnę i nie wiadomo jakie są jego losy.
Kobiety muszą same zadbać o swój los, dlatego Klara jako najstarsza podejmuje się trudu utrzymania rodziny. Amelia mimo sprzeciwów sióstr i matki wybiera zawod pielęgniarki i wyjeżdża z domu. Najmłodsza Róża, to wciąż młoda panienka, której w głowie stroje i kawalerowie.
Czas wojenny zmienia wszystko, a dodatkowo nagły powrót Amelii z mężem zaskakuje i burzy spokój rodziny.
Autorka malując losy rodziny kieruje myśli ku dawnym majatkom dworskim , gdzie rola kobiet zamykała się w planowaniu balów. Oryginalnie zarysowanie postacie bohaterek dają pełen przegląd tego jakie były wtedy kobiety.
Postać Janka intryguje, bo tak naprawdę nie wiemy o nim nic, a zaskakujaca dobrośc budzi zdziwienie i pewną nieufność. Ciekawy jest wątek zarazy czyli grypy hiszapnki dziesiątkującej ludnosć.
W powieści były fragmenty, które mnie trochę nużyły i nudziły, by zaraz potem wydarzyło się coś, co przykuwało ponownie uwagę. Ogólnie pozytywny odbiór, choć akcja mogłaby być ciut żywsza.