Rzeczy osobiste

Zapamiętajmy, że więźniowie już w chwili odebrania walizek z najpotrzebniejszymi przedmiotami, zabrania rzeczy o wartości emocjonalnej i obcięcia czy zgolenia włosów tracili to, co znali z rzeczywistości przed obozowej. Przestawali być traktowani jak ludzie i wpadali w sidła systemu, który miał upokarzać. Który miał odebrać im wszystko, w tym godność.

Zapamiętajmy, że paski na strojach od wieków były symbolem uciemiężenia, a pasiaki nie obowiązywały przez pierwsze i ostatnie lata funkcjonowania obozów. Że więźniowie próbowali je modyfikować, by zachować choć namiastkę indywidualności. Że starali się w miarę możliwości (a były one niewielkie) dbać o higienę i wygląd, by znów poczuć się ludźmi. Że czasami jedynie trzymanie się lekkich spraw utrzymuje człowieka przy życiu. Że żarty odnośnie ubioru, rewie mody i skupianie na powierzchowności pozwala na moment nie myśleć o śmierci.

Zapamiętajmy, że ubrania są sprawą przeżycia w warunkach, gdy doskwiera zimno lub upał. Gdy trzeba pracować na mrozie, a o zapewnienie ciepła nikt nie dba. Że moda to nie tylko estetyka, ale też podstawowe potrzeby.

Zapamiętajmy, że w warunkach skrajnych nic nie jest tak proste, jak w naszym aktualnym życiu.

.
A to wszystko stanowi jedynie wierzchołek góry lodowej, o jakiej pisze Karolina Sulej. Autorka, od której niejeden twórca reportażu powinien się uczyć. Chodzi po muzeach, czyta świadectwa, rozmawia z ludźmi, którzy posiadają wiedzę z obszaru obozowej mo...

"Rzeczy osobiste " to książka, która dotyka kwestii dotąd nie opisywanych czy właściwie pomijanych dotyczących obozowym koncentracyjnych. Dużym plusem jest bogata bibliografia oraz ujęcie tematu z perspektywy psychologicznej i socjologicznej -autorka podeszła do tego niezwykle delikatnie. Pokazała jak ubrania i ich jakość czy czystość potrafiła ocalić życie lub je odebrać, była wyznacznikiem szans na przeżycie. Mycie było najważniejsze, tak, jak ważna był każdy element garderoby, który dawał ciepło, każdy sznurek, który przytrzymywał opadające pończochy czy spodnie. Jak posiadanie bielizny, które jest dla na czymś naturalnym było niezwykle ważne i tak naprawdę niespotykane. Dowiadujemy się również co stało się z ubraniami czy obuwiem po zakończeniu wojny. Porusza też temat pasiaka i tym czym on był i jest w obecnej kulturze. Ale to przede wszystkim książka o obozowym życiu ukazana nieco inaczej z zupełnie innej perspektywy. Pokazuje, że moda to nie tylko luksus czy fanaberia ale też prawo do wyrażenia siebie, swojej tożsamości. Książka zdecydowanie warta uwagi, ważna i wyjątkowa.