Ruje i wyciszenia

Bilet albo kawa. Stoi wśród maszyn na parę, patrzących w jedną stronę,
jakby wzrok mógł przyśpieszyć spóźnione tramwaje. Szczytujące
wieże GSM, błękit żywnościowy, niebo w ustach, kierowca
o czarnym podniebieniu przeklina na zebrze. Składa życie
w kostkę i chowa do szafki. Na dobranoc pocałunki,
od których nie dostanie rumieńców. Niespokojnie
śpi. W krainie czarów Alicja o błękitnych,
rozbieganych oczach, ustach mięsistych
i popękanych, mówi ze wszystkimi,
ale niewiele z tego pamięta.
Za sześcioma górami, za
sześcioma lasami, za
sześcioma rzekami,
zbombardowano
szpital. Już się
nie boimy wycia
wilków, tylko
syren na
karetkach
tragedii.

Ich nie wystrzelasz.