Rozstajne drogi

"Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu" - interesująca historia mieszkańców północno - wschodnich terenów przedwojennej Polski, Wileńszczyzny.

To przede wszystkim historia trzech młodych mężczyzn z dawnych Kresów i ich rodzin. Część bohaterów to prawdziwe postacie. Poznajemy historię dworu Paukszteliszki, dziś już budynek nie istnieje.

Autorka daje czytelnikowi sporą dawkę historycznej wiedzy, opisuje przemiany jakie zachodziły na terenie Kresów w czasie II wojny światowej.

"Zbliżając się do zabudowań, nagle sobie uświadomił, jak bardzo kochał te okolice, i chociaż w Wilnie czuł się doskonale, to wiedział, że jego miejsce na ziemi znajduje się tutaj, pośród pół, lasów, jezior i pagórków, gdzie jeszcze niedawno przyjaźnie nastawieni do siebie ludzie pilnowali nawzajem swoje dzieci."

Zawsze chętnie czytam książki z historią w tle. Polecam "Rozstajne drogi", to 550 stron dobrej lektury.

Jeśli szukacie książki, której akcja osadzona jest w czasie II Wojny Światowej, ale w miejscu, które do tej pory nie było wspominane w innych powieściach, to bardzo polecam „Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu”.

„Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu” to książka, która zaskoczyła mnie ogromem emocji. Okładka i opis wskazują na to, że akcja będzie działa się podczas II Wojny Światowej. I tak jest. Jednak zanim wybuchła wojna, poznajemy trzech przyjaciół, którzy mieli marzenia. Chcieli zdobywać wiedze, kochać i być kochanym. Byli to młodzi ludzie, którym nie dane było cieszyć się urokami młodości. Żyli w okresie międzywojennym, który na Wileńszczyźnie nie był spokojnym okresem. Czas wojny rozdzielił przyjaciół i ich rodziny. W czasie wojny tereny północno-wschodniej Polski były najpierw okupowane przez Rosjan. Odbyły się wtedy masowe wysiedlenia na Syberię. Później sytuacja zmieniła się i wobec wspólnego wroga Polacy zaczęli dogadywać się z Sowietami. Czy bohaterowie jeszcze kiedyś spotkają się? Jaki wpływ na ich życie będzie miała wojna?

Książka ukazuje na przykładzie paru rodzin los ludzi w okresie międzywojennym i podczas II Wojny Światowej. To co bardzo spodobało mi się w tej powieści, to język jakim została napisana. Oprócz opisu życia rodzin i sielskiej atmosfery wsi, autorka przepięknie wplotła autentyczne opisy tego co działa się blisko 100 lat temu. Dzięki czemu książkę czyta się nie tylko szybko, ale również z dużym z...

„Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu” to powieść, która wciąga a jednocześnie uczy. Oparta na losach ludzi z północno-wschodnich terenów Polski, które po wojnie pomijano milczeniem, daje możliwość odkrycia kart historii, o której mówi się niewiele. Na Wileńszczyźnie od września 1939 r. do końca wojny pięciokrotnie zmieniali się okupanci, a po wojnie uciekinierzy i przesiedleńcy przez lata nie mogli odwiedzać rodzinnych stron.

Książka ta opisuje historię przyjaźni trzech młodych mężczyzn: Jurka Zbyszka i Stefana, którzy po wybuchu wojny zostają rzuceni w różne miejsca i różnymi drogami przychodzi im kroczyć. Czy przyjdzie im jeszcze kiedyś się spotkać i podzielić swoimi przeżyciami?

W czasie lektury towarzyszyła mi gama różnych emocji, od radości po zwątpienie, smutek i rozczarowanie. Napisać książkę, w którą zostaje wpleciona historia naszych rodaków, to nie lada wyczyn. A napisać ją w taki sposób, aby zainteresować, jeszcze większy. Jednak autorce udało się to bardzo dobrze.

Elżbieta Jodko - Kula zmusza nas do refleksji, do zastanowienia się nad swoim życiem. Mimo że mamy w tych czasach tak wiele, to nie potrafimy niekiedy tego docenić.

Książka „Rozstajne drogi” porusza bardzo ważne tematy. Cała historia pokazuje nam, jak wojna wpływa na losy ludzi, jak mimo ogromnego strachu, można było liczyć na pomoc innych. Mimo to, kiedy do głosu dochodzi polityka, to nawet najlepsi przyjaciele staj...

Właśnie dzisiaj skończyłam czytać rewelacyjną książkę. To "Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu".

Uwielbiam historie, których akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej. Wszystkie, które do tej pory czytałam miały miejsce w Polsce, na Ukrainie a nawet i w Niemczech.
W książce Elżbiety Jodko - Kula mamy do czynienia z mieszkańcami Wileńszczyzny.
Poznajemy losy trzech młodych przyjaciół, Zbyszka, Jerzego i Stefana, których najpiękniejsze lata młodości przypadły na czas wojny.
Wciąż zmieniający się okupanci, czy to Niemcy, czy Litwini, czy Sowieci, równie mocno nienawidzili mieszkających tam Polaków.
To, że wojna jest najgorszą rzeczą, która może się przytrafić ludzkości, wiedzą wszyscy. Ale gdy do głosu dochodzi polityka, to niestety nawet brat bratu a sąsiad sąsiadowi może wbić nóż w plecy.
A jeśli chodzi o książkę, jako całość, to jestem jak najbardziej na tak. Bardzo duża dawka faktów historycznych doskonale wpleciona w fabułę sprawiła, że czytałam z wielką przyjemnością a równocześnie zyskałam kolejną dawkę wiedzy. Dodatkowym atutem jest fakt iż część bohaterów książki to osoby autentyczne, których życie autorka doskonale wkomponowała w życie postaci fikcyjnych, wymyślonych na potrzeby pokazania ówczesnych realiów.