Rogi

,,Rogi’’ Autor: Joe Hill Wydawnictwo: Albatros
Nie jestem fanką horrorów, ale od czasu do czasu lubię, wyjść poza schematy i przeczytać coś cięższego kalibru.
Czytając Rogi, tak się zastanawiałam, jak to jest, gdybym pewnego ranka obudziła się z rogami, to kara czy błogosławieństwo.
Tak i Ig Perrish najpierw jest przerażony, nie może, uwierzyć w to, co widzi w lustrze. Jednak gdy okazuje się, że dzięki rogom posiadł pewną moc, dzięki której ludzie przed nim się otwierają, szczerze wyznają swoje najskrytsze, najczarniejsze sekrety. Szybko zrozumiał, że jest to szansa, na odkrycie co tak naprawdę, tej feralnej nocy, przydarzyło się z jego dziewczynie, kto ją zabił? Krok po kroku zaczyna odkrywać, kto i dlaczego zamordował, jego ukochaną Merrin.

Od wieków diabeł kojarzony jest ze złem, kłamstwem, rogata postać, nakłaniająca do grzechu, wodząca na pokuszenie. Jednak w tym przypadki diabeł, nie jest tym złym, to właśnie on będzie szukał sprawiedliwości i to on chce, żeby morderca poniósł karę, za zły uczynek.
Joe Hill, w książce ,, Rogi’’ łączy kilka różnych gatunków literackich kryminał, sensacja, thriller, horror, fantasy.

Jak dla mnie, dobrze zbudowane napięcie, ciekawa fabuła, kontekst dobra i zła, diabeł i anioł. Polecam.
Książkę mogłam przeczytać dzięki wydawnictwu Albatros.

Ignatius Perrish ma przesrane. Kiedy brutalnie zgwałcono i zamordowano jego dziewczynę, wszyscy wytypowali go jako jedynego podejrzanego, chociaż nic mu nie udowodniono. Jego życie od tamtej pory to koszmar. Żeby było jeszcze weselej, pewnego ranka stwierdza, że na jego głowie zaczynają rosnąć rogi, a ludzie których spotyka na swojej drodze, zaczynają mówić rzeczy, których normalnie nigdy by z siebie nie wydusili. Czyżby Ig otrzymał wraz z rogami jakieś szczególne zdolności do wyciągania z ludzi prawdy?

Ogólnie nie jest źle, ale po cudownym dziecięciu Króla spodziewałam się nieco więcej pary. Historia odkrywania prawdy o zabójstwie Merrin wciągająca, reszta już trochę mniej. Zakończenie też nie do końca satysfakcjonujące, ale to genetyka, tego nie pomalujesz.

Przymierzam się też do obejrzenia ekranizacji, ale Harry Potter w roli głównej… to się raczej nie skończy dobrze :P

Rok wcześniej dziewczyna Iga Perrisha została zamordowana i brutalnie zgwałcona. Mężczyzna niestety w dalszym ciągu nie potrafi sobie poradzić z utratą ukochanej i w rocznicę jej śmierci upija się i zupełnie zrywa mu się film. Poranek nie należy do najprzyjemniejszych, nie tylko ze względu swojego samopoczucia, mianowicie odkrywa, iż przez noc urosły mu prawdziwe rogi.
Wynaturzone zjawisko jest jednocześnie jego utrapienie oraz darem, dzięki któremu odkrywa tajemnice innych ludzi.
Postanawia za ich sprawą znaleźć odpowiedzi odnośnie morderstwa jego dziewczyny i ujęcia sprawcy.

To moje drugie, udane spotkanie z twórczością autora.
Joe Hill stylem dość mocno przypomina ojca, poprzez gatunek - horror, do szerokiego zakreślania obrazu jaki chce nam przytoczyć. Pomimo panującej duchoty w książce jest wyczuwalna lekkość pióra autora. Czytelnik ma przez to zagwozdki i brnie dalej szukając odpowiedzi na nurtujące pytania. Jesteśmy obecni przy bólu i cierpieniu naszego bohatera, wracamy z nim do wspomnień, a przede wszystkim dowiadujemy się co tak naprawdę myślą o nim inni.

Hill wykazuje się ogromną kreatywnością i dopięciem historii na ostatni guzik. Nic nie umyka, a koniec łączy się w spójną całość. Autor starał się nam dostatecznie poplątać i namieszać w głowie przeskakując w czasie, szkoda tylko, że przez to tak szybko udało mi się wskazać winnego.

Kto tak naprawdę jest tutaj diabłem? Dowiecie się z treści.

Kolejna książka Joe Hilla, która mi się nie podobała. Historia z potencjałem, która znów okazałą się być klapą.
Życie jej głównego bohatera, Iga, kończy się z chwilą straty ukochanej dziewczyny Merrin, która zostaje brutalnie zamordowana. Wszelkie podejrzenia kierują się w jego stronę, bo Ig jako ostatni był widziany w jej towarzystwie. Problem w tym, że Ig niczego nie pamięta. Rok po śmierci Merrin, po pijackiej libacji Ig dostaje niezwykły prezent - rogi, które sprawiają, że każdy kto na nie spojrzy mówi samą prawdę. Ig postanawia dowiedzieć się, kto rzeczywiście zamordował Merrin.
"Rogi" nie są horrorem ani thrillerem. To raczej taka okrutna baśń, coś z urban fantasy czy mrocznych legend.
Napisana jest niezwykle rozwlekle. Cała akcja zaczyna się dopiero pod koniec i szczerze powiedziawszy nic mnie w niej nie porwało.
Nawet zaskoczenia nie było na koniec, czytałam po łebkach. Ot, taka tam historyjka jakich wiele. Daleko jej do "NOS4A2". Szkoda.

„Rogi” Joe Hilla mogliśmy poznać już wiele lat temu (chyba w 2010 roku). Kilka lat później na podstawie tej genialnej książki ukazał się film z Danielem Radcliffe’em w roli głównej (to ten od Harrego Pottera). Dzisiaj przedstawiam Wam najnowsze wydanie kultowego horroru z serii Joe Hill z okładkami Dark Crayona.

Przyznaję bez bicia, że do tej pory nie miałam okazji przeczytać „Rogów”. Obejrzałam jedynie film, który bardzo mi się spodobał i obiecałam sobie, że kiedyś nadrobię lekturę. Stało się to dopiero po dobrych kilku latach, ale jednak zawsze kiedyś!

Co to dużo mówić - genialny horror łączący w sobie elementy tak naprawdę kilku gatunków. Od autora utrzymujemy mix thrilleru, fantastyki, sensacji i kryminału co tworzy ze sobą genialną, spójną całość. Początkowo fabuła może wydawać się dość dziwna i niewiarygodna, jednak została ona przedstawiona w taki sposób, że nie chce odkładać się książki na bok póki nie poznamy zakończenia. Styl pisania autora jest oryginalny, ale i świetny. Samo nawiązanie do dobra i zła potrafi dać czytelnikowi do myślenia, a nawet zmusić go do pewnych filozoficznych rozmyśleń. Bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani i co najważniejsze przemyślani. Postać Ignatiusa tak naprawdę pokochałam - dobry, uczuciowy chłopak, który koniec końców miał dość przykre i smutne życie. Jego postać i perypetie z nią związane wzruszą niejednego czytelnika.

Minusem w książce mogą okazać się częste retrospekcje, któ...

W tym roku postawiłam sobie za cel poznać twórczość Joe Hilla, o której czytałam wiele pozytywnych opinii. Zaczęłam od horroru „Rogi”, wznowionego przez Wydawnictwo Albatros w cudownej serii z okładkami zaprojektowanymi przez Piotra Cieślińskiego z Dark Crayon.

Ig, następnego dnia po ostrym piciu, budzi się z kacem gigantem i iście diabelskimi rogami wyrastającymi z jego czoła. Wydaje się to surrealistyczne nie tylko dla czytelnika, ale również dla naszego bohatera, który początkowo myśli, że ma omamy wzrokowe. Okazuje się jednak, że wraz z nowym, spektakularnym nabytkiem zyskuje równie nietuzinkowe umiejętności. Może nie tylko wywierać wpływ na innych, ale zyskuje dostęp do ich najgorszych uczynków i najgłębszych pragnień.

Początkowo oszołomiony hipokryzją otaczających go ludzi, również tych najbliższych postanawia wykorzystać zadziwiające zdolności, by odkryć zabójcę swojej dziewczyny, brutalnie zgwałconej i zamordowanej przed rokiem. Dokąd zaprowadzi go to specyficzne śledztwo? Do rozwiązania tajemnicy, czy może do piekła?

Autor ma genialną umiejętność snucia opowieści. Bawi się słowem zaskakując, czarując i nęcąc. Zahacza o beztroską, pełną nadziei i miłości przeszłość, przeciwstawiając jej teraźniejszość ziejącą ogniem nienawiści. Absurdalność niektórych scen nie przesłania tego, co autor chce nam przekazać w temacie pokręconej ludzkiej natury, postrzegania dobra i zła, czy istnienia sił wyższych.

...

"Tylko diabeł chce, żeby człowiek miał bogaty wybór lekkiej i wygodnej odzieży najróżniejszych fasonów. Choć nie ma wybaczenie dla poliestru. W tej sprawie szatan i Bóg są zgodni."
Te słowa już zawsze będą kojarzone z powieścią Joe Hilla.

Czy bardziej powinniśmy obawiać się szatana, czy zła tkwiącego w człowieku? Takie pytanie zadałam sobie po lekturze Rogów. W tej pomieszanej gatunkowo książce każdy znajdzie coś dla siebie, jest tu i brutalne morderstwo, motyw zemsty, przyjaźń oraz elementy nadprzyrodzone.
Nie ma tu miejsca na bylejakość, autor puścił daleko hen wodze wyobraźni, bo fabuła jest ciekawa. Klimatem przypomina mi nieco "To" Kinga, gdyż zło jest tu tak samo namacalne.
Gadulstwo odziedziczone po ojcu daje tu o sobie znać, Hill chwilami zbyt wiele filozofuje. Gdzieś w połowie wkrada się chaos, ale to samo mieliśmy w "Pudełku w kształcie serca". Kolejnym minusem są zbyt częste retrospekcje, które wprowadzają istny miks czasów, ciężko się połapać. Autorzy często uciekają się do takiej narracji, jednak w tym wypadku przydałoby się to uporządkować, książka aż się o to prosi.
Rogi to historia tak samo dziwaczna, jak i ciekawa, bo nie mogłam jej odłożyć, póki nie poznam zakończenia. Okazuje się, że opowieść o chłopcu, któremu pewnego dnia wyrastają rogi może być interesująca, a dodając do tego kontekst dobra i zła nawet filozoficzna.
Na koniec o klasyfikacji gatunkowej:
80% thriller + 10%kryminał + 5%fantasy +5%horroru.

Przydługawe czytadło. Interesujący początek - bohaterowie, wobec których nie można przejść obojętnie (Ig, któremu współczułam; Lee, o którym marzyłam, żeby umarł), wartka akcja i.. no właśnie... pomieszanie z poplątaniem. Za długo, męcząco... ileż można czekać, aż w końcu Lee dostanie to, na co zasłużył? Kiepskie zakończenie, a dążenie do niego niesamowicie mnie zmęczyło.