Przewrót kopernikański ukazuje, w jaki sposób wielkie wydarzenia z dziejów nauki związane są z doniosłymi zwrotami w historii kultury: zarówno jako ich przyczyna, jak i skutek. Sam autor napisał we Wstępie: „Właśnie ze względu na swą wieloaspektowość przewrót kopernikański stwarza świetną okazję, by stwierdzić, jak i z jakim skutkiem pojęcia ukształtowane w wielu rozmaitych dziedzinach stapiają się w jedną konstrukcję teoretyczną. Kopernik był specjalistą w określonej dyscyplinie. Zajmował się astronomią matematyczną w celu doskonalenia specjalnych metod, z których korzysta się przy układaniu tablic określających położenia planet. Ale kierunek jego dociekań określały w dużej mierze badania i postępy w zupełnie innych dziedzinach; wymienić tu można rezultaty średniowiecznych analiz ruchu swobodnie spadających kamieni, nową renesansową wersję starożytnej filozofii mistycznej oraz podróże oceaniczne, które rozszerzyły ziemskie horyzonty człowieka epoki Odrodzenia. […] Niniejsze ujęcie przewrotu kopernikańskiego ma na celu podkreślenie znaczenia wielostronności, i jest to zapewne jego cecha najbardziej oryginalna. Dążenie do tego celu wymagało jednak również i drugiej innowacji. Książka ta systematycznie lekceważy uświęcone tradycją granice, które rozdzielają lektury przeznaczone dla przyrodników od lektur przeznaczonych dla historyków czy filozofów. Niekiedy nawet wydawać się może, że są to jakby dwie książki w jednej – książka o nauce i zarazem o historii myśli”.