Opinia na temat książki Don Kichot z La Manczy

„- Nie bój się niczego, moje dziecko, ja cię choćby z rąk filistyńskich wyrwę całego. Ale powiedz prawdę, co? Widziałeś kiedy pod słońcem dzielniejszego nade mnie, rycerza? Czytałeś kiedy, żeby kto silniej nacierał, wytrwałej razy wytrzymywał, szybciej je zadawał i gwałtowniej przeciwnika o ziemię powalał?
- Co prawda, to prawda - rzekł Sancho - nic takiego w życiu nie czytałem, bo nie umiem ani czytać, ani pisać […]”.

„Sancho od czasu do czasu wydawał głębokie westchnienia i boleśnie się uskarżał, a skoro Don Kichot zapytał go o przyczynę, odpowiedział, że od końca pacierzowej kości aż do karku czuje ból odejmujący mu mowę.
- Przyczyną tego bólu - rzekł poważnie Don Kichot - jest to, że drąg, którym cię uderzono, będąc długim i grubym, dotknął tych wszystkich miejsc, co ci teraz dokuczają; gdyby był dosięgnął dalej, to i tam czułbyś podobny ból”.

„- Jak mi się zdaje - rzekł Don Kichot - to historia moja musi się wielu ludziom nie podobać.
- Przeciwnie - odpowiedział licencjat - liczba głupców na świecie jest nieprzebrana, toteż i nieprzebrana jest chmara takich, co się lubują w niej”.