Opinia na temat książki Prosta sprawa

Na początek trzy szybkie pytania - 3xTAK:

Czy ta książka była fajna: Tak;
Czy przeczytam jej kontynuację, którą Chmielarz już zapowiedział: Tak;
Czy Prosta sprawa to robienie w ciula czytelnika: Tak.

Książka była fajna. Brakuje na naszym rynku takiej dobrze napisanej, bezpretensjonalnej sensacyjnej nawalanki, odpowiednika popkornowyego kina akcji z lat 80 i 90 w stylu zabili go i uciekł: osadzone na polskiej prowincji - guilty pleasure, po którym czytelniczy kac jeśli występuje, to w minimalnym stopniu i na pewno przeczytam kolejne części, bo jest potencjał na dobrą serię,

ale ...

książka w pierwotnym zamyśle miała być jedynie niespodzianką dla fanów, publikowaną w formie odcinkowej na fejsbuku autora, jako rozrywka w kowidowych czasach, dopiero z czasem projekt rozwiną się w rzecz "poważną" i tą niekonsekwencję niestety czuć.
Z drugiej strony Prosta sprawa jest za dobra, żeby traktować ją jak typowe "jakna..." (stwierdzenie ukradzione Rudolfinie - przepraszam i dziękuję :-)) i w miarę jak akcja się rozwija, widać, że Chmielarz zaczął podchodzić do Sprawy poważniej: pastiszowe gagi zastąpił bardziej przemyślanymi scenami, a jasełkowi gangsterzy też stali się jacyś tacy mniej śmieszni, a bardziej groźni.
Mam jednak inny, większy problem z tą książką, Prosta sprawa jest ordynarną zżynką z serii o Jacku Reacherze!
Cała postać Bezimiennego, jego przemyślenia i styl mówienia, nawet powiedzonka - ze słynnym Reacherowym: „Przygotuj się na najgorsze, spodziewaj się najlepszego” - Chmielarz bezwstydnie ukradł Lee Childowi! I chociaż z Chmielarza naprawdę dobry kopista, to w moich oczach, ta książka nie zasługuje na więcej niż przeciętną ocenę.

Jeszcze dwa memowe skojarzenia do Prostej sprawy:

Bezimienny to Jack Reacher po roku w Europie Wschodniej.

Czytelnik: Chcę nowy tom przygód Reachera!
Wydawnictwo IV strona i Chmielarz: Mamy Reachera w domu!