Precz z brunetami!

Nie jest to lektura najwyższych lotów. Nie jest to kryminał nieziemsko trzymający w napięciu. Nie jest to komedia od której można popłakać się ze śmiechu. Nie jest to też gorący, namiętny romans.

Jest to przyjemna książka, z którą spędzi się przyjemnie wieczór czy dwa.
Trochę w duchu komedii kryminalnych Chmielewskiej, z podobną ilością romansu i intrygi, tylko śmiechu mniej.
Ale nie pomyślcie sobie, że to jakaś kalka. Widać, że Marta Obuch Chmielewską czytuje, że lubi, że czerpie, ale nie kopiuje. Ma swój styl, swoje pomysły, choć niezaprzeczalnie duch Joanny wisi gdzieś w tle ;)

Jeśli chodzi o treść i całe zamieszanie podsumowałabym to przysłowiem 'z deszczu pod rynnę'. Dokładnie tak, Madzia, główna bohaterka ma pecha. Oczywiście pech pochodzenia męskiego, przez faceta życie dziewczyny przewraca się do góry nogami. Jasne, ma kłopotów sporo, musi odwalać iście policyjną robotę, przeżywa przygody ale... Poznaje też nowego faceta, już nie taką kanalię ;)
Ale w książce totalnie nie o romanse chodzi. Przemyt, przestępczość zorganizowana, wojna między dwoma złolami, a wszystko podane lekko i przystępnie. Przyprawione odpowiednią ilością humoru, także powaga nas nie przytłacza.

Widać że to debiut pisarski, ale bardzo udany, nie ma potknięć, choć fabuła dość przewidywalna.
Bardziej podobała mi się późniejsza książka pani Obuch - 'Metoda na wnuczkę', ale nie znaczy, że 'Precz z brunetami' nie polecam. Bo polecam ;)

Mnie książka bardzo się podobała. Madzia i Anetka były rozbrajająco śmieszne, detektywi uroczy, a historia wciągająca. Mareczka i Jerzego chyba na długo zapamiętam :)

Najsłabsza książka Obuch, dość naiwna i średnio napisana, ale pisarka ma potencjał, dlatego warto sięgnąć po jej następne powieści. Są o niebo lepsze!

mi się podobała z przyjemnością ją czytałam :)