Powrót do Nałęczowa

Ach gdyby tak móc przenieść się do czasu, gdzie nie było telewizji, facebooka, instagrama, internetu, gdzie czas płynął wolniej, a ludzie byli milsi dla siebie. Do czasu długich sukien, herbatek popoludniowych pożółkłych zdjęć, bryczek...
Taką szansę od losu dostała bohaterka powieści Anka Duszkowska. Zupełnie zwykła kobieta w kwiecie wieku, mająca stabilizację zawodową i finansową, będąca w związku z niejakim Bartkiem.
Anka przenosi się do przedwojennego Nałęczowa, gdzie ma możliwość spotkać swoją babcię oraz mamę i ciotki. Oczywiście wszystkie wspomniane kobiety nie wiedzą kim jest ta nieco oryginalna letniczka.
Brzmi nieco jak bajka? Być może, bo przecież tylko w bajkach jest możliwość podróży w czasie i to wielokrotnie. Zabieg ten znakomicie pokazuje róznice w komforcie życia wtedy idziś, ale chyba przede wszystkim jak bardzo zmieniły się priorytety rodzinne. Anka tęskni za swoją rodziną, dlatego spotkanie nawet w tak oryginalny sposob ze swoimi przodkami, pokazuje jej co tak naprawdę liczy sie w życiu.
Ale lektura tej powieści, to także znakomita lekcja dla czytelnika, bo nie ma nic cenniejszego niż magia więzi rodzinnych, szacunek dla drugiej osoby , uczciwość i te wszystkie cechy, które pozwalają spać spokojnie i budzić się szcześliwym.
No i kto by nie bezkarnie poprzenosił się w czasie i poznał swiat swoich rodzicow, dziadków, pradziadkow?

 „Powrót do Nałęczowa" to bardzo przyzwoita powieść obyczajowa, zwracająca uwagę na to, jak ważne są więzi rodzinne oraz prawdziwa miłość.

 Anna, główna bohaterka to kobieta tuż po 40, która odczuwa ogromną tęsknotę za nieżyjącą już najbliższą rodziną. Od 7 lat związana jest z Bartkiem, jest to luźny związek, który nie daje spełnienia i tak naprawdę jest ucieczką od dorosłego życia i poważnych zobowiązań. Pewnego dnia Anna za sprawą niewyjaśnionej siły przenosi się do roku 1932, do domu babci w Nałęczowie. Anna spotyka swoją babcię, która ma teraz 40 lat, swoją mamę, która ma lat 10 oraz swoje ciotki. Udając letniczkę wynajmuje pokój w ich domu i robi wszystko, aby włączyć się w życie rodziny Leśniaków. 

Książka jest miejscami zabawna, miejscami wzruszająca, a miejscami irytująca naiwnością i tym jak na pstryknięcie palcami Anna bez problemów przemieszcza się między rokiem 1932 a 2011 w celu kupna odpowiedniej sukienki, wzięcia kąpieli itd., po czym jak na zawołanie znów ląduje w Nałęczowie i dalej żyje życiem letniczki. W Nałęczowie poznaje Aleksandra Obryckiego i dzięki tej znajomości, dobrym manierom, odpowiedniemu podejściu do życia Anna dokonuje odkrycia jak niewiele wart jest jej związek z Bartkiem i całe jej dotychczasowe życie, gdzie liczy się tylko codzienna gonitwa, gdzie brakuje czasu na życie, życie razem, życie rodzinne, bycie obok siebie, cieszenie się zwykłymi, małymi sprawami. 

Książka  posiada uroczy klimat, czyta się ją szybko...

'' Z uwagi na wagę która pokazuje nadwagę poproszę...lody ''

Dawno dawno temu , zanim jeszcze nie zmądrzałam i nie przestałam oglądać telewizora , programem informacyjnym który najchętniej oglądałam był Teleexpress . Maciej Orłoś zawsze na koniec przedstawiał jakieś ciekawostki , ciekawych ludzi z niebanalnymi zainteresowaniami . Zawsze wtedy mówił że umieszcza ich w galerii ludzi pozytywnie zakręconych . Książka pani Bancarzewskiej jest właśnie taka '' pozytywnie zakręcona '' . Urzekła mnie i porwała swoim ciepłem i niebanalnym rodzajem humoru . Delikatnego , subtelnego , ale takiego który naprawdę mnie bawił . Mamy oto Annę Duszkowską , poważną kobietę w wieku 42 lat , więc nie jakiś tam nastoletni podlotek . Stateczną panią tłumaczkę języka niemieckiego , która mieszka w jednej z toruńskich kamienic , w mieszkaniu odziedziczonym po rodzicach . Pozostaje w luźnym związku z pewnym Bartłomiejem którego siedem lat wcześniej poznała przy okazji odwiedzania grobów rodziców . Anna więc niby jest kobietą spełnioną , jest wolna , lubi swoją pracę i tylko czasem jakaś '' rysa na szkle '' nie daje jej spokoju . Ogarnia ją jakaś dziwna tęsknota za rodzicami , ciotkami , kuzynami . Za rodzinnym ciepełkiem . Kiedy więc odkrywa w swojej łazience portal który pozwala jej podróżować w czasie , nie waha się ani chwili . Teraz dopiero zaczyna się dziać . Autorka bardzo umiejętnie posługuje się '' piórem '' i słowem . Nic w tej książce nie kuleje . Akcja jest naprawdę przemyślan...

Taka trochę przewidywalna powiastka z Nałęczowem w tle. Skusiłam się opisem, ale niestety się zawiodłam. Dla nastolatek bym powiedziała. Ani akcji, ani pikanterii, czasem wręcz nudno.