Pół wojny

,, Wolność nie ma żadnej wartości dla trupa. A duma jest warta niewiele nawet dla żywego".

,,Lojalność jest cechą powszechną u psów, lecz rzadką u ludzi. "

,, Król czy wieśniak, wysoko czy nisko urodzony, silny czy słaby, mądry czy głupi. Śmierć czeka każdego".

Przed wami część trzecia ,,Morza drzazg". Oczywiście wciąga chyba najbardziej ze wszystkich, choć nie uważam, by któraś z części była niedostatecznie dobra. Napięcie nie odpuszcza nas ani na chwilę, a wydarzenia stają zawsze w ogniu dwojakiego zakończenia. Jest większa przegrana i mniejsza wygrana na innym polu, zawsze coś za coś. Co nieczęsto spotykam w książkach, to przysłowia i mądrości, którymi tutaj postacie wręcz się przepychają. Jakby wygrał ten, który bardziej drugiemu dogadał. Ktoś, kto tu zginął nawet podkreślił, że wojnę tą mogą wygrać tylko mądrością słowa. Ja bym tu dodała jeszcze szczęście, które towarzyszy im w mniejszym, bądź minimalnym stopniu. Księżniczka Skara co prawda została uratowana, lecz miejsce w którym do tej pory żyła zostało zniszczone i odebrane. Musi uciekać jako niewolnica, choć w głębi duszy powtarza sobie, że musi odzyskać tron, gdyż kazano jej to obiecać. Dla niej słowo warte jest więcej od pieniędzy. Autor podkreślił tutaj, że ten, który czci śmierć nigdy nie będzie szczerym wobec nikogo. Skara i jej rodzina zostały tutaj oszukane przez Babkę Wexen, która odebrała im wszystko. Sama jest jeszcze młoda i niepełnoletnia. Nie spodziewała się, że przyjdzie ...

Poprzednie tomy czytałem już ładnych parę lat temu, więc nie pamiętałem za dobrze całej historii. Pamiętam jednak, że dwie wcześniejsze części czytało mi się jakby lepiej, historie były ciekawsze. Tutaj nie ma nudy, akcja mknie gładko do przodu, ale jakoś specjalnie nie porywa. Jako zwieńczenie cyklu może być, chociaż niektóre wątki nie zostały do końca domknięte i kontynuacja jest jak najbardziej możliwa.

Finał serii Morze Drzazg wreszcie nadciągnął i próżno w nim szukać rozczarowań. Matka Wojna rozgorzała na dobre i nie bierze jeńców a świat wydaje się płonąć, podczas gdy Ojciec Yarvi snuje swoją pajęczą sieć. I pomyśleć że gdyby nie jeden błąd i jedna nieostrożna przysięga wszystko mogłoby się potoczyć inaczej… Ot, takiej swoisty efekt motyla, który topi świat we krwi.

Pół Wojny to książka, w której akcja nie czai się za rogiem, a wjeżdża od razu z przytupem i melodyjką, nie zwalniając ani na chwilę przez wszystkie 456 stron. Czytelnik od pierwszych chwil zanurza się w intrygę i wraz z bohaterami podąża jak po sznurku wprost w uplecioną przez ministra pułapkę. Skryty we mgle tajemnic cel podróży wydaje się to nieosiągalny, to wręcz przeciwnie tak bliski, że wystarczy podejść i chwycić. Wrogowie i przyjaciele mieszają się ze sobą, a zdrada już puka do drzwi pałacu. Kto odniesie sukces? To wiedzą tylko bogowie….

Niezwykła, zaskakująca, pełna napięcia to tylko kilka przymiotników którymi można by określić te serie, a jednak wszystkie wydają się niewystarczające. Pół Wojny tak jak poprzednie tomy zachwyca czytelnika niezwykłą szczegółowością i głębią bohaterów. Pełne dramatyzmu sceny przez które autor przeprowadza protagonistów budzą jednocześnie zachwyt i strach a wybuchy, pojedynki czy niezwykle trudne i brzemienne w skutki decyzje, które przyjdzie podjąć bohaterom ...

 Ostatnia i, moim zdaniem, najsłabsza książka o wydarzeniach wokół Morza Drzazg. Gdyby wyrzucić z opowieści te niby romantyczne wątki i zadurzenia, książka byłaby naprawdę ciekawa. Niestety, chwilami przypomina kiepskie "love story". Nie przekonałam się również do główych bohaterów - Skary, Kolla i Raitha - przez lwią część opowieści działali mi na nerwy. Szkoda zmarnowanego potencjału.
 Plus to okładka - piękny płomień i tajemnicze ruiny. Jedna z ładniejszych, jakie widziałam. Podobały mi się też opisy walki oraz to, że w akcji nie ma większych przestojów. Dzięki krótkim rozdziałom całość czytało się dość szybko.
 Książka mi się nie podobała, nie moja bajka.