Opinia na temat książki Podpalaczka

Wczesne powieści Kinga czyta się trochę jakby oglądało się klasyczny film na TCM albo Hallmarku - łatwo docenić rękę mistrza ale jednak całość odrobinę trąci myszką i Podpalaczka jest tego koronnym przykładem, jednak mimo dłużyzn i jakiegoś dziwnego fabularnego "rozjechania się" akcji w środku, powieść jest bardzo dobra.

King głęboko wszedł w relację łączącą ojca z córką, wszystkie postacie - pierwszo, drugo, czy trzecioplanowe są świetnie rozpisane i wiarygodne, a akcja jest poprowadzona logicznie (jeśli można tak powiedzieć o książce, której fabuła oparta jest na pirokinezie), poza tym to klasyczne lata '80: mamy złą agencję rządową, tajne eksperymenty, motyw pościgu, studium miłości rodzica do dziecka, nadprzyrodzone moce i nierówną walkę dobra ze złem.

Nie ukrywam, że Podpalaczka mnie trochę wymęczyła, nie zmienia to faktu, że jeśli chodzi o kreację postaci, logikę akcji i rzemiosło King to ekstraklasa i choćby dlatego, pomimo mankamentów takich jak dłużyzny, warto tę powieść przeczytać, bo dziś się już tak nie pisuje literatury popularnej.