Pitbul

“Pitbul” to ostatni tom udanego cyklu Mroki Kopenhagi. Jednak tym razem akcja powieści toczyła się głównie w prowincjonalnym miasteczku Sønderborg w Jutlandii.
To historia oparta na zbrodniach sprzed lat, których wyjaśnienia podjęła się dziennikarka śledcza Heloise Kaldan, opiekująca się na co dzień jako wolontariuszka umierającym podopiecznym, który wyznał jej pewną tajemnicę. Wspierana przez swojego przyjaciela, komisarza kopenhaskiej policji Erika Schäfera, powoli zagłębia się w mroczne wydarzenia sprzed ponad dwudziestu lat. Nie ma tu jakiejś pędzącej na łeb na szyję akcji, toczy się ona dość spokojnie, ale w momencie gdy wypytywani przez Heloise mieszkańcy Sønderborga nabierają wody w usta, zaczyna się robić dość mrocznie i nieprzyjemnie.
Śledztwo jest żmudne, trudne i skomplikowane, jednak upór Heloise i w końcu zaangażowanie Erika przybliża ich do rozwikłania zagadki…
Troszkę mi jednak przeszkadzała pod koniec zbyt zagmatwana sieć powiązań osób wplątanych w tę intrygę. Jednak na sam koniec, przyznaję, autorce udało się zaskoczyć. I to jak!
Czy to już ostatnia część Mroków Kopenhagi? Trudno powiedzieć. Każda opowiedziana historia jest nowa, więc pewnie autorka mogłaby jeszcze jakiś tom napisać. Zobaczymy…
Polecam cały cykl!

Przyznam szczerze, że czekałam na tę książkę i teraz, kiedy już ją przeczytałam, to czuję pewnego rodzaju niedosyt, że ta seria dotarła do końca.

Fabuła powieści toczy się niespiesznie, i chociaż nie ma gwałtownych zwrotów akcji, trup nie ściele się gęsto, to jednak trudno się od tej lektury oderwać. Mimo pozornego spokoju, z fabuły bije jakiś dziwny tragizm.

Przypadkowo poprowadzone śledztwo dziennikarsko-policyjne, które toczy się zupełnie prywatnie, bez zgody zwierzchników, w pewnym momencie zaczyna iść zupełnie innym rytmem niż to było wcześniej przyjęte. I to co na początku wydawało się oczywistym, po pewnym czasie całkowicie zmienia bieg. A gdy dodatkowo ktoś próbuje przeszkadzać to już robi się bardziej niepokojąco.

Sprawę komplikuje również fakt, że wszyscy w miasteczku jakby nabrali wody w usta, a policja ewidentnie sfałszowała akta sprawy sprzed lat.

Jest to trzecia część serii „Mroki Kopenhagi”, ale tak jak wspomniałam wcześniej, jeżeli ktoś nie przeczytał dwóch wcześniejszych (do czego gorąco zachęcam) ten śmiało może sięgnąć po tę powieść, ponieważ wspólne wszystkie trzy części mają jedynie to, że głównymi bohaterami są te same osoby, czyli dziennikarka i policjant.

Heloise i Erik są wieloletnimi bardzo serdecznymi przyjaciółmi, których łączy zdecydowanie w dążeniu do celu i determinacja w odniesieniu do sprawy, którą są zainteresowani. I to bez względu czy zajmują się nią służbowo, czy podchodzą do niej z pr...

Uwielbiam tą serię. Mam wielką nadzieję, że to nie ostatnia część serii. Historia świetna i bardzo wciągająca. Sama sprawa, jak i życie prywatne głównych bohaterów. Polecam.