Opinia na temat książki Pionek

W końcu zabrałam się za "zaległą lekturę" Pionka, którego zaczynałam i odkładałam. I tak kilkanaście razy. Nie wiem czemu. Przeczucie? Chyba jedyne, co mnie usprawiedliwia. Choć książka jest dobra. nawet bardzo dobra.
Poza wszelaką konkurencją jest jednak Kamień. Lektura nie dla każdego, ale "rozwalająca system". Każdy system.
Za najlepszą nadal uważam Ślebodę i Sekret Kroke (została mi jeszcze Klątwa Konstantyna - jej zatem nie dołączam do zestawienia). Mary - przykro to mówić - nie pamiętam. Wiem, że czytałam, bo napisałam opinię, ale... nie pamiętam.
Co oznacza, że Mara była stosunkowo słaba (wg mnie). A Pionek...
No właśnie. Pionek.
Pionek momentami był przerażający, momentami obrzydliwy, momentami lukrowato-słodki.
Sumarycznie byłby całkiem dobrą, acz na pewno nie miłą lekturą, gdyby nie epilog.
Wrzucanie wielkich miłości, czy też związków damsko-męskich, w rzetelny kryminał (nie mówię tu o gatunku powiesci) jest trochę... słabe. A jeszcze słabsze, kiedy te "wielkie miłoście" rodzą się na zgliszczach.
Jednak poza tymi minusami, książka jest dobra. Ale niestety - tylko dobra.