Piekło na morzu

"Chamsin wiał od pięciu dni."

Burzliwa, sensacyjna akcja i tzw. "momenty" nie przysłaniają mi ogólnej wymowy tego dziełka. Mam wrażenie, że to rojenia sfrustrowanego sierżanta amerykańskiej armii, byłego komandosa w Iraku, który w okrągłą rocznicę ataku na WTC (książka wyszła w USA w 2011 roku) nie mogąc doczekać się zemsty za ów akt terroru, wywiera ją symbolicznie, mordując Arabów - terrorystów i piratów - przynajmniej w książce. Akcja jest opowiadana z punktu widzenia Hectora Crossa, jedynego człowieka (jak to bywa często w amerykańskim wydaniu), który może pognębić złych Arabów. Nie darmo nosi przecież symboliczne nazwisko - "krzyż". Tyle, że odpłaca swym wrogom wcale nie po chrześcijańsku, ale z wyjątkowym okrucieństwem i...zgodnie z prawem szariatu. W ogóle stosunek narratora do religii jest co najmniej niejednoznaczny i ambiwalentny: Cross, sam niewierzący, wytyka chrześcijaństwu, że jak dzisiejszy islam w wydaniu talibów, w średniowieczu było podobnie (?!) okrutne - na szczęście dziś staje się coraz bardziej "pokojowe", jak judaizm (sic!), shintoizm czy buddyzm. Rozumiem faceta, bo za szybki numerek z kochanką w świątyni shintō (ach, jakie to podniecające!) niczego by mu w Japonii pewnie nie ucięli, nawet gdyby ich tam nakryto na gorącym uczynku. O tak, dobre są religie pokojowe!
Jego stosunek do kobiet jest równie amerykański: nieco protekcjonalny (i pretensjonalny), bo kobiety potrzebują wyłącznie obrońcy - twardego faceta, który je osłoni przed złym ś...