Penryn i kres dni. Angelfall

Nie wiem co dokładnie jest w tej części ale pierwsze dwie wypadają jednak lepiej, pomimo tego że Penryn i Kres Dni zamyka trylogię nie można powiedzieć, że zawaliłam noc aby poznać koniec powieści.
Mało tego, właściwie wszystko mnie interesowało tylko nie koniec...
Najlepszym aspektem było według mnie stworzenie uczucia między Penryn a Raffem, tu było bardzo romantycznie aczkolwiek nie do ulania. Ich dialogi, chwile intymności, przemyślenia Penryn były świetnie opisane i tu trzeba Susan Ee oddać sprawiedliwość. Mnie natomiast przeszkadzało chyba najbardziej zakończenie, jednocześnie było dla mnie rozczarowaniem poniekąd. Choć wszystko było już jasne mnie pozostał niedosyt. Wyobrażałam to sobie zgoła inaczej, liczyłam na jakieś konkretniejsze informacje. Nie popiszę sobie jednak jakie nie ryzykując spamu.

Niesamowita, najoryginalniejsza trylogia o Apokalipsie jaką czytałam. Ostatni tom genialnie napisany, akcja wciągająca i intrygująca, bohaterowie wspaniale wykreowani. Moje serce należy do matki Penryn i bliźniaków. Pojawiają się nowe stwory, odwiedzamy Otchłań, ostatnia bitwa angażuje wszystkich: ludzi, anioły, wszystkie istoty istniejące. Kto wygra? Czy ludzkość przetrwa? Nie mogłam się oderwać od czytania ani na moment (dzięki Bogu za grypę - mogłam sobie na to pozwolić:). Jestem usatysfakcjonowana i szczęśliwa, a powieść szczerze polecam.