Pani Henryka i morderstwo w autokarze

Pani Henryce Orłowskiej daleko jest do typowej emerytki - jest aktywniejsza niż niejedna dwudziestolatka, ciągle uczy się czegoś nowego, korzysta z życia. Dzięki otrzymanemu niedawno spadkowi postanawia wybrać się na wycieczkę do Paryża, ale zanim jeszcze autokar zdąży przekroczyć polską granicę, jeden z pasażerów zostaje zamordowany. Zachęcona swoim niedawnym sukcesem w roli detektywa, pani Henryka postanawia przeprowadzić własne śledztwo i odkryć, kto z zaledwie kilkorga uczestników wycieczki dopuścił się tego czynu. Czy i tym razem jej metody okażą się skuteczniejsze, niż wysiłki policji?

“Pani Henryka i morderstwo w autokarze” to już drugie spotkanie z sympatyczną emerytką, którą mogliśmy poznać w debiucie literackim Katarzyny Gurnard: powieści “Pani Henryka i morderstwo w pensjonacie”. Bohaterka została okrzyknięta polską panną Marple i trudno odmówić temu określeniu słuszności: obie panie mają już swoje lata, ale zachowały ostre jak brzytwa umysły i potrafią wykorzystać swoją znajomość ludzkiej natury w służbie sprawiedliwości. Od wielu lat jestem fanką panny Marple, ale i panią Henrykę zdążyłam już bardzo polubić. Autorka stworzyła nietuzinkową postać - ciepłą, dobroduszną staruszkę, która jednak ani myśli siedzieć w domu i dziergać, ale ma sto pomysłów na minutę i chce czerpać z życia pełnymi garściami, póki pozwala jej na to zdrowie. Chociaż teoretycznie ściganie przestępców nie jest zajęciem dla starszej pani, to w roli detektywa pani Henia odnajduje się za...

Moje drugie spotkanie z panią Henryką Orłowską uważam za bardzo udane. Lekka powieść, napisana z humorem i zagadką kryminalną, to idealna propozycja na popołudnie po długim, męczącym dniu. Przyznam jednak, że czytałam nie tylko po południu, ale właściwie w każdej wolnej chwili ;-)


Tym razem Pani Henryka postanowiła zafundować sobie odrobinę luksusu i wykupiła wycieczkę do Paryża. Wraz z nią w podróż wyrusza kilka nieznanych emerytce osób. Autorka postarała się, by postacie były różnorodne, więc z przyjemnością poznawałam kolejnych bohaterów powieści. Niezawodna pani Henia szybko poznaje kolejnych współpasażerów, a dzięki jej obserwacjom zaznajamiamy się z nimi całkiem nieźle. Kierowca autokaru, pan Ireneusz, jest niezwykle przeczulony na punkcie swojego wspaniałego pojazdu i nie pozwala pasażerom na żadne ekscesy w stylu picia czy jedzenia w jego wnętrzu. Ani w ogóle na nic poza siedzeniem na fotelach. Pani przewodniczka Urszula natomiast większość czasu podczas jazdy spędza w świecie filmów i seriali, które ogląda nałogowo na telefonie. Wśród uczestników wycieczki mamy też dwa małżeństwa, Krystynę i Stanisława oraz Franceskę i Kacpra, pewnego początkującego pisarza, a także wirtuoza smaku. Kto z nich zginie i w jaki sposób? Odpowiedzi na te pytania poznacie sięgając po drugi tom przygód pani Henryki.


Najlepiej rozumiem chyba Kacpra, który pracuje w bibliotece i nie może oderwać się od czytania książek :D Z dużym zainteresowaniem śledziłam poczyn...

Jak dobrze było znowu spędzić czas z moją Panią Henryką, polską panną Marple. Uwielbiam tę przemiłą emerytkę i perypetie, w jakie wpada, zawsze przypadkowo. Tym razem nasza bohaterka wybiera się na wycieczkę do Paryża. Podróżować będzie autokarem w towarzystiwe niezbyt dużej ilości osób chętnych na taką formę zagranicznej wycieczki. Osób mało, a morderstwo i tak się wydarzyło 😁 No naprawdę, Panią Henrykę strach gdzieś wysłać, zawsze się nam starsza pani w coś wplącze 😂 Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo któż inny, jak nie Henryka, odkryłby mordercę?
Przecudowna, odprężająca lektura na niedzielne popołudnie.

Po raz kolejny autorce udało się stworzyć zestawienie - niesympatyczna ofiara i godzien współczucia morderca, co jest chyba nietypowe w literaturze kryminalnej.
Czyta się dobrze, główna bohaterka, którą w pierwszym tomie odbierałam jako nadaktywną, teraz jakoś daje się polubić, pomysł na morderstwo ciekawy.
I to chyba tyle, bo ludzie w sprawę zamieszani jakoś mało interesujący, dochodzenie Pani Henryki nie do końca wciągające, tym niemniej - przyjemne w odbiorze czytadło. Nie mam jakichś większych zastrzeżeń, literatura rozrywkowa na całkiem przyzwoitym poziomie, nie razi słownictwo, styl udany.