Cytaty z książki "Ostatni taniec"

“Dźwięki i zapachy stały się bardziej intensywne. Kapanie wody, szmer przemykającej w wodzie salamandry, szelest odnóży maszerującego po ścianie stawonoga, delikatny ruch chwiejącego się nietoperza.”

“Tu nie ma nietoperzy wampirów. I dlatego nauka jest tak istotna. Mądrego człowieka trudniej omamić, oszukać i nastraszyć.”

“Woda była przejrzysta i przyjemnie chłodna. Ona - rozgrzana niczym w gorączce.
Pięćdziesiąt basenów. Dwa i pół kilometra. W trzydzieści minut.”

“Ustawiła stoper na kolejne sześćdziesiąt sekund. Nigdy nie dawała sobie więcej na odpoczynek.”

“Stare dobre lata dziś dźwięczały jej w uszach jak echo czegoś, co tak naprawdę nigdy nie istniało. To nie były stare dobre lata, ale zwykłe piekło.”

“Budziła w nim emocje, o których nie miał pojęcia, że istnieją. Nie mógł jej do końca rozgryźć.”

“Takiego zła nie da się naprawić. Można je tylko pomścić. ”

“– Spró­buj to sobie wy­obra­zić. Posłu­gi­wa­nie się wy­obraź­nią to jedna z naj­cen­niej­szych umie­jęt­no­ści, jaką po­siadł czło­wiek. To wła­śnie ona odróż­nia nas od zwie­rząt. Potra­fimy two­rzyć w gło­wie ob­ra­zy, któ­rych nie ma, dzię­ki czemu mo­że­my cofać się w cza­sie. Albo wy­prze­dzać przy­szłość. – Jak to wy­prze­dzać przy­szłość?
– Pla­no­wać, two­rzyć i kre­ować rze­czy­wi­stość. To dzię­ki wy­obraź­ni potra­fimy opu­ścić swoje ciało i prze­nieść się w miej­sce, w któ­rym ni­gdy wcze­śniej nie byli­śmy. Wejść w skórę in­nych ludzi, współ­od­czu­wać ich ra­dość, smu­tek, ból czy tęsk­notę. Dzię­ki wy­obraź­ni no­si­my w sobie empa­tię wobec bliź­niego. – Albo wobec zwie­rzę­cia. – Otóż to.”