Ostatni jednorożec

"Dlaczego mówisz samymi zagadkami?

Pomału otworzyło się jedno oko, zielonozłote niby słońce w lesie. – Jestem, jaki jestem. Chętnie bym ci powiedział wszystko, co chcesz, bo dobrze się ze mną obchodzisz. Ale jestem kotem, a jeszcze żaden kot nie dał nikomu jasnej odpowiedzi".

Wiem, że to bajka o jednorożcu, ale cytat o kocie bardziej mi się spodobał.

Bycie ostatnim jednorożcem to nie buła z masłem. Przede wszystkim trzeba znaleźć odpowiedź, jak to się stało, że jest się ostatnim. Co się stało z resztą? Zrzucili rogi i postanowili zarabiać na życie ciągnąc wozy z sianem, a może wytrzebiła ich nowa końska zaraza made in china? Wędrówka w poszukiwaniu odpowiedzi będzie trudna i naszpikowana niebezpieczeństwami, ale nasza wyjątkowa rogata ślicznotka postanawia poznać prawdę.

Jak to w bajkach bywa, dobro będzie walczyć ze złem. Piękna jednorogini oczywiście jest tą dobrą, ale zło wyszło też niczego sobie. Nie jest to może specjalnie porywająca historia, ale mała bajeczka od czasu do czasu, nikomu jeszcze nie zaszkodziła.

Na Ostatniego Jednorożca trafiłam lata temu, znalazłam go w starych zbiorach kaset VHS. Nie był to tytuł, który napawał mnie entuzjazmem, ale moja ciekawość była większa. I chyba nikogo nie zdziwi, że zakochałam się w tej animacji od pierwszych chwil. Przez lata wracałam do niej kilkukrotnie i za każdym razem mój zachwyt był coraz większy. A później historia się powtórzyła, jak to ma w zwyczaju się dziać. Natknęłam się na książkę o tym samym tytule (było to wydanie bodajże z 95 roku), ale tym razem wygrał mój sceptycyzm, bo przecież książka nie będzie lepsza niż film. Do czasu, aż w moje ręce wpadło nowe, rozszerzone wydanie. Wydanie, które zachwyciło mnie wizualnie tak bardzo, że musiałam dać szansę tej powieści. I cóż, ponownie, przepadłam! Pokochałam Jednoroginię, tak jak ją pokochałam mając lat naście. Bo ta magiczna proza płynąca z lirycznością, z posępnymi nutami, zręcznie tworzy głęboki i intensywny mit, który jest nam znany, a jednocześnie jest całkowicie unikalny. To pełna nadziei i żalu, radości i smutku cudowna opowieść, która głośno krzyczy do czytelnika silnym i mistrzowskim kunsztem autora. A pod tym, co na pierwszy rzut oka można nazwać klasyczną baśnią, kryje się tak wiele. Kryje się historia utkana z metafor i symbolizmu, z wiary, miłości i poświęcenia. Pokazuje, że w każdym z nas jest magiczne miejsce, w którym mieszka coś czystego i zachwycającego, i że czasem, by odnaleźć to miejsce potrzeba ogromnej niezłomności i ufności wobec siebie. Ale to co przy...