Opowiadania nowojorskie

Właściwie spodziewałem się czegoś więcej. A dostałem 9 opowiadań, w większości traktujących o: dążeniu do narzeczeństwa, miłości, zazdrości, pieniądzach i zachwycaniu się kobiecą urodą. Może i sprawnie napisane, ale żeby się tym zachwycać? No nie.
Nie ma tu na szczęście mdłej pretensjonalności, sprawia to raczej wrażenie bardzo analitycznego podejścia. Panie ukazane są przeważnie jako wyjątkowo piękne, ale odznaczające się pustotą umysłu i serca laleczki- i tak właściwie mijają trzy pierwsze opowiadania.
„Epizod międzynarodowy” to humorystyczna opowiastka o zderzeniu się dwóch kultur i dwóch spojrzeń na kwestie min. podziałów społecznych.
Utwór ten wywołał ponoć niemałe zamieszanie, wielu Anglików poczuło się dotkniętych do żywego. Piekielnie przewrażliwieni musieli być ludzie końca XIX wieku, skoro bulwersowały ich takie drobne przytyki jak te zawarte w „Epizodzie..”.
W połowie „Opowiadań nowojorskich” mamy jeden z najsłynniejszych utworów Jamesa, czyli „Plac Waszyngtona”. Miejscami zabawny, miejscami irytujący i przy głębszym zastanowieniu- gorzki.
Bohaterami są doktor Sloper, jego siostra i córka, oraz Morris Townsend- fircyk i początkujący łowca posagów. Mi najbardziej do gustu przypadł Sloper. Trudno wybrać inaczej, bo obie główne bohaterki są wręcz absurdalnie tępe i naiwne, a młody absztyfikant- nieprawdopodobnie bezczelny.
Co do następnych czterech, to wyróżnia się jeno „Niezły narożnik” który napisany jest w klimacie grozy.
Nie widzę ...