Ogród z widokiem

Przeczytałam dwie książki tej autorki ("Gang różowych kapeluszy" i "Krokodyl w doniczce"), pamiętam, że lekko się je czytało, więc postanowiłam sięgnąć teraz po "Ogród z widokiem", gdyż zaintrygował mnie tytuł. Właściwie te dwie wcześniejsze książki również zwróciły moją uwagę ciekawymi tytułami.
Anna Szczęsna ma cudowną wręcz umiejętność zmiany zwykłej niby rzeczywistości, w której się znajdujemy w historie piękne, budzące nadzieję, która pozwala na marzenia o może niekoniecznie lepszym życiu, ale z pewnością bardziej przyjaznym.
Poznajemy grupkę głównych bohaterów, którzy są mieszkańcami jednego ze starszych bloków na osiedlu. Blok ten jest dosyć nietypowy, gdyż jest w nim wyjście na dach okolony murkiem, coś jakby duży taras na górze domu. I właśnie wokół tego dachu toczy się cała fabuła.
Narracja prowadzona jest wieloosobowo, dzięki czemu mamy okazję poznać nie tylko postacie, ale również ich myśli i zamierzenia. Historia poznawana z perspektywy kilku osób stworzyła ciekawą fabułę i poznajemy stopniowo całą tę społeczność pokonującą razem różne problemy.
Książka przyjemna w odbiorze, chociaż może nieco zbyt powoli rozwija się akcja, ale to rodzaj opowieści odpowiedniej na leniwe czytanie pod kocykiem z kubkiem ciepłego napoju, a w moim przypadku jeszcze z kotem wpychającym się pod książkę...

Ulica Ogrodowa 7 to z pozoru zwyczajny budynek, który jednak skrywa pewną tajemnicę. Na jego dachu lokatorzy założyli tajny ogródek. Niestety, jak to dość często w życiu bywa, znajdzie się ktoś, kto będzie miał odmienne zdanie.
„Ogród z widokiem” to ciepła historia o tym, że wspólny cel potrafi łączyć ludzi, a często pozwala też nawiązać bliższe relacje. Nie znajdziecie w niej pędzącej akcji, a wręcz przeciwnie. Historia toczy się powoli, strona po stronie, rozdział za rozdziałem. Anna Szczęsna porusza temat samotności czy samolubności, ale książka napawa też optymizmem. Otwarcie się na drugiego człowieka, wyciągnięcie pomocnej dłoni to niby niewiele, a czasami tak bardzo dużo.
W obecnych czasach, kiedy skupiamy się na pogoni za pieniądzem, a kontakty z ludźmi ograniczamy do wysyłania wiadomości, coraz trudniej przychodzi nam nawiązywanie relacji z innymi ludźmi, czy okazywanie uczuć. A przecież przyjaciel, czy chociażby dobry sąsiad jest wart więcej niż długa lista znajomych na portalu społecznościowym.

Jadwiga i Antoni musieli przeprowadzić się do małego mieszkania. Bardzo brakuje im ich domu z ogrodem. Tęsknota jest ogromna, ale starają się pokochać nowe miejsce zamieszkania. Pomagają im w tym sąsiedzi, którzy wpadli na genialny pomysł stworzenia ogrodu na dachu bloku. Niestety nie wszystkim spodobał się ten pomysł i ktoś będzie im rzucał kłody pod nogi. Sylwia to bardzo pomocna, młoda dziewczyna, która szuka swojej życiowej drogi i bardzo martwi się stanem zdrowia swojej mamy. Sylwia zaprzyjaźni się z Danielem, który wrócił do kraju po wielu latach pracy zagranicą. Mężczyzna wzbudzi również zainteresowanie u Jowity, która ma problemy w pracy i swoje frustracje wyładowuje na sąsiadach.

„Ogród z widokiem” to książka o tym, jak wspólne działanie i wspólny cel potrafi zjednoczyć ludzi. Autorka w idealny sposób pokazała, że sąsiedzka pomoc jest nieoceniona.

Bardzo polubiłam bohaterów tej książki, z pewnością służą przykładem wzorowych sąsiadów.

Autorka operuje prostym, zrozumiałym językiem.

Fabuła pokazuje jak ważne są relacje międzyludzkie. Bardzo przyjemnie spędziłam czas z tą książką.

Jadwiga i jej mąż Antoni zrezygnowali z swojego domu i przenieśli się do małego mieszkania w bloku. Długo nie mogli przyzwyczaić się do zupełnie innych warunków i do faktu, że już nie mają swojego ogrodu, w którym spędzali miło czas.

Jowita to młoda kobieta pracująca w korporacji. Doznała kontuzji nogi i związku z tym poszła na zwolnienie lekarskie. Nie była z tego faktu zadowolona. Do czasu, aż poznała swojego nowego sąsiada z naprzeciwka – Daniela.

Sylwia to dwudziestoparoletnia dziewczyna, która wciąż mieszka z rodzicami. Matka od zawsze ma migreny, które powodują omdlenia, wymioty i totalne osłabienie. Ojca praktycznie nie ma w domu, bo jeździ za granicę.

Co łączy te trzy historie? Nie tylko fakt, że są sąsiadami, mieszkającymi w jednej klatce, ale również samotność. Starsze małżeństwo tęskniło za domem z ogrodem, Daniel dopiero co wprowadził się i nie zna nikogo, Sylwia mieszka od zawsze z rodzicami, ale z nikim nie spotyka się. Boi się o mamę. Natomiast Jowita to według mnie samotna kobieta z wyboru. Knuje za plecami innymi, jest nachalna i nie miła. Aby bliżej poznać się i mieć coś swojego, bohaterowie założyli „podniebny ogród”, ale nie wszyscy byli zadowoleni z tego, że ktoś coś robi na dachu ich bloku. Kto? I dlaczego robił wszystko by zniszczyć owoce ciężkiej pracy przy tworzeniu ogrodu? Przekonajcie się sami.

Książka jest o tym, że jak czegoś bardzo się pragnie, to jest się w stan...