Cytaty z książki "Oćma"

“Ona już w ogóle nie czuła skrępowania, wstydu czy też dyskomfortu. Jej dusza umarła. Zostało jej odebrane człowieczeństwo i ludzkie odczucia. Zostało bezużyteczne ciało, nie mogące uwolnić się od życia i czekające na okazję do zabicia się.”

“Bolesław po prostu słyszał to pytanie wiele razy. Zbyt wiele. Jakby bycie kawalerem czyniło z niego gorszego człowieka i powinien się ze swojego starokawalerstwa tłumaczyć. Jak gdyby popełnił jakieś przestępstwo.”

“Strategiem był genialnym, człowiekiem potwornym.”

“(...) spojrzał na nią podejrzliwie. Miał do tego prawo, przecież kłamała od lat. Okłamywała męża, jego rodzinę, sąsiadów, znajomych, czasem zastanawiała się, gdzie kończą się kolejne kłamstwa padające z jej ust, a zaczyna prawda.”

“(...) wbrew temu co zarzucił jej Leon, kłamanie wcale nie przychodziło jej z łatwością. Obciążało ją, zmuszało do permanentnego kontrolowania się i pilnowania. Czasem, tak po prostu dla poczucia swobody, ale też z chęci zwierzenia się i opowiedzenia swojej trudnej historii, aż rwała się do powiedzenia prawdy. Później zawsze zdrowy rozsądek hamował jej emocje i tkwiła dalej w strefie sprawdzonego kłamstwa.”

“Wieloletnie oszustwa przyniosły jeszcze jedną, paskudną emocję - strach. Róża piekielnie się bała, że w końcu prawda wyjdzie na jaw, a w stałym poczuciu zagrożenia, nie żyje się łatwo.”

“A z drugiej strony, czas twojego zniknięcia należał do najgorszych w moim życiu i uświadomił mi, jak ważna dla mnie jesteś. I jak bardzo cię kocham. (...)
Myślę, że nie doceniałem tego wszystkiego co miałem dzięki tobie. Dziś wiem, że mogłem więcej pomagać, próbować cię zrozumieć i bardziej wspierać. Nie chciałem widzieć twojego wycieńczenia, uwięzienia w domu, twojej potrzeby pracy, niezależności i wyjścia do ludzi.”