Notatki z wykładów poświęconych sztuce starożytnej, które przez trzydzieści lat prowadziła dla studentów filologii klasycznej prof. Zofia Abramowiczówna (1906-1988), były przechowywane przez wielu słuchaczy nie tylko jako cenna pamiątka z czasów studiów, wspomnienie wrażeń, jakie towarzyszyły wszystkim, którym dane było zetknąć się z wielką humanistką, ale też jako syntetyczny przewodnik po skarbach antycznej cywilizacji, który niejeden ze słuchaczy wykładów zabierał ze sobą wszędzie tam, gdzie miał okazję zetknąć się ze starożytnym dziedzictwem. Wszyscy, którzy słuchali wykładów, pamiętają ich szczególny rytm, systematyczność i gruntowność, troskę o jasność i bogactwo treści, a przede wszystkim ich głęboko osobisty charakter, tak odległy od uniwersyteckiej rutyny. Notatki te kiedyś ktoś przepisał na maszynie, później ktoś inny powielił i tak zaczęły one żyć własnym życiem już po śmierci ich Autorki.