Po zbiorze wczesnochrześcijańskiej poezji armeńskiej, syryjskiej i etiopskiej kolejny tom tej serii: wybór ok. 300 utworów poetyckich łacińskich. Najstarsze zachowane teksty pochodzą z III/IV w.; poezja ta osiąga swoje apogeum ok. w. XIII, kiedy powstają arcydzieła w rodzaju Stabat Mater, Dies irae czy hymnów św. Tomasza. Później zostaje stopniowo wyparta przez poezję w językach narodowych. Bogactwu treści i form poetyckich zbioru odpowiada równie bogaty wachlarz tłumaczy, od staropolszczyzny do współczesności.